España, un avispero sen antídoto

A segunda nova discrepancia entre os socios de goberno é a reforma laboral que tanto está a dar que falar. Para a vicepresidenta económica, Nadia Calviño, non é o momento de acometela. As institucións europeas non están por ese labor, mentres que nun claro desafío, a outra vicepresidenta terceira, Yolanda Díaz saltoulle á yugular e manifestou que está será si ou si .

Neste país onde se instalou un avispero, non se atopou aínda un antídoto que acabe coas picaduras, que non cesan. Será polo nivel tan baixo de moitos, moitísimos políticos que teñen responsabilidades? Está claro que algo diso hai. Só hai que mirar o que está a suceder nestes últimos días- non é casual, nin novo- con tres feitos relevantes: a polémica pola perda de escano do deputado de Podemos, Alberto Rodríguez despois do envurullo xurídico e político, e que finalmente, a presidenta do Congreso, Meritxell Batet, decidiu retirarlle o escano tras ser condenado polo Tribunal Supremo por pegar unha patada a un policía nunha manifestación.

Yolanda Díez e Nadia Calviño

Batet o que fixo é cumprir as leis. Por iso, nun primeiro momento, Podemos presentaba unha querela contra ela, aínda que despois matizaron que o fai a título persoal o condenado...

A segunda nova discrepancia entre os socios de goberno é a reforma laboral que tanto está a dar que falar. Para a vicepresidenta económica, Nadia Calviño, non é o momento de acometela. As institucións europeas non están por ese labor, mentres que nun claro desafío, a outra vicepresidenta terceira, Yolanda Díaz saltoulle á yugular e manifestou que está será se ou se. Pero é que ademais, manifestou que o salario mínimo seguirá subindo. Imos que a ferrolá -terra de contrastes, Pablo Iglesias, o bo, e Franco son orixinarios de alí- quixo escenificar a frase “se non queres caldo, toma tres cuncas”. Unha situación que volveu a poñer de manifesto que o goberno está todo menos cohesionado, por moito que queiran dicir o contrario. E ademais Díaz debe marcar perfil propio, xa o fai, para arrincarlle votos aos socialistas e para iso, conta coa axuda dos dous sindicatos maioritarios: CCOO e UXT, que se prestan ao xogo

Terceira picadura de avespa: a presenza do ex vicepresidente e líder de ERC, Oriol Junqueras, a ex presidenta do Parlament, Carme Forcadell, e os ex conselleiros Josep Rull (Junts) e Dolors Bassa e Raül Romeva (ERC) na manifestación de apoio aos presos de ETA. Na contorna de ETA queren que os seus presos estean todos en cárceres vascos – dos 177 presos actuais, 77 xa están en Euskadi- e que nun prazo curto, estes poden estar en semi-liberdade ou con permisos. Teñen présa para que iso prodúzase porque son conscientes de que co goberno de Pedro Sánchez as cousas son máis fáciles.

A presenza dos políticos cataláns na manifestación chamou poderosamente a atención teniendo en cuenta que ETA en Catalunya realizou 75 atentados con 54 persoas mortas e centos de feridos. Sendo o atentado de Hipercor de Barcelona o máis grave labor polos terroristas de ETA. Ocorreu o 19 de xuño de 1987 e morreron 21 persoas. A outra gran “fazaña” etarra: o atentado á casa cuartel de Vic, onde vivían familias con nenos e perderon a vida 9 persoas, entre elas cinco menores e 44 persoas resultaron feridas.

As imaxes que se viron nas distintas televisións, cos dirixentes cataláns presentes nelas a favor dos presos de ETA, pon os pelos de punta e só xeraron indignación nunha boa parte da cidadanía e especialmente entre os afectados e as súas familias. A presenza dos políticos cataláns, que ademais tiveron responsabilidade de goberno, era innecesaria, as formas son moi importantes porque lles debería importar o que pensan esas persoas que sufriron en carne propia os atentados. Os etarras non son presos políticos, son asasinos que están no cárcere cumprindo unha condena . Hai que avanzar en todo, pero a balanza sempre debe que estar equilibrada, non o contrario como parece, porque hai actos que son innecesarios.

O avispero necesita de especialistas que non o azucen, senón todo o contrario.