​Unha mesa de diálogo con demasiadas incógnitas

A poucos días de que se produza a reunión da mesa de diálogo goberno de España, Generalitat de Catalunya, xa se coñecen os nomes de interlocutores que enviará o presidente Sánchez -non se dixo se el asistirá á mesma- a Barcelona. Mentres, o presidente catalán, Pere Aragonès segue negociando, con moitos problemas a composición da súa equipo negociador polas inxerencias de Carles Puigdemont que quere ter dentro da mesma a xente da súa confianza, pero que non forme parte do Govern. Claro que o presidente español ha marcado o nivel dos compoñentes da mesa: membros do goberno, nada máis. Saltarase esta recomendación Aragonès?.

Seis membros do goberno de España: o ministro da Presidencia, Félix Bolaños; a ministra de Política Territorial, Isabel Rodríguez; o ministro de Cultura e Deporte, Miquel Iceta; a ministra de Transportes, Raquel Sánchez; a vicepresidenta segunda, Yolanda Díaz; e o ministro de Universidades, Manuel Castell. Catro son do PSOE e dous de Unidas Podemos. Cabe resaltar a presenza de tres ministros cataláns: Miquel Iceta, Raquel Sánchez e Manuel Castells, como xesto de referencia e coñecemento do territorio.

A vicepresidenta, Yolanda Díaz, a parte máis importante do partido morado que ultimamente viaxou a Barcelona para visitar o espazo natural e privado da Ricarda acompañada da súa amiga e “socia política” Ada Colau. Que as dúas consideran que ese territorio está ameazado pola ampliación do aeroporto. Unha postura que choca coa proposta do executivo do que Diaz é vicepresidenta.

A presenza de Diaz na mesa esperta receos nalgúns sectores socialistas pola actitude que pode adoptar en determinados temas, que se temen que non sexa coincidente coa do resto dos seus compañeiros de goberno. É a táctica utilizada pola máis que ambiciosa política. Outros socialistas manifestan que a vice adoita facer declaracións diferentes,  fóra e dentro, outras que non son coincidentes.

Para algúns, a Diada foi utilizada para algúns como arma arreboladiza contra o executivo de Sánchez, pero tamén como advertencia aos republicanos. A Diada non foi o que os seus organizadores desexaban e iso demostra un hartazgo dos que pensaban que a independencia que lles habían prometido estaba ao virar a esquina. E a realidade está a ser ben distinta porque algúns venderan algo que sabían que era imposible de cumprir, a non ser que declarasen a guerra ao Estado. Pero é que ademais os socios de goberno, JXCat, non confían na mesa de diálogo- fóra dalgúns consellers- e realizarán peticións que saben que non van prosperar como se puido comprobar en todo este tempo. A incógnita da composición da delegación catalá, que aínda non se coñece, vai ser moi importante para interpretar a vontade real de JXCat e a decisión que ao respecto poida tomar o presidente Aragonès. Está claro que se levan a consulta e o indulto aos fuxidos non empezan ben, por moito que o diario “oficial” do réxime e líder en subvencións empezase a quentar o ambiente e apoiar unha saída, é dicir, o indulto a Puigdemont e o resto dos fuxidos. É unha posición da que fai xa moito tempo que se lle ve as súas intencións.

Ao virar a esquina está a negociación dos orzamentos do próximo ano e tal como está o panorama, poida que téñase que prorrogar, ou contar co apoio dos socialistas de Illa, dada as advertencias de non votalos de a CUP. 

Dicía Cicerón que “Non hai fase na vida, pública ou privada, libre de deberes”. Terano en conta os políticos?. Así que mesa de diálogo, de xordos?, aprobación de orzamentos e ampliación do aeroporto do Prat, temas que queimarán a máis dun.