Este será un setembro máis “animado”

Os socialistas téñeno moi complicado co socio que lle tocou no goberno e que nalgúns casos parece marcarlle o camiño, ou ponlle pedras.

A volta á “normalidade” despois das vacacións estivais non está a ser nada aburrida grazas á chamada clase política. Os días de descanso cargáronlles as pilas para afrontar os catro meses que quedan para despedir este 2021, que non foi foi nada gratificante, e coa incerteza de que aínda pode ser peor. A ilusión, a esperanza e o sentido do humor poden ser uns bos compañeiros neste traxecto. 

Cos cen días de goberno bipartito?, que cada partido valorou segundo o seu criterio, non houbo tempo para dixerilo cando xa se pensa nos actos do 11 de setembro, Diada Nacional de Catalunya, con presenza de manifestación bastante diminuída, segundo din, aínda que os convocantes pensen que ao final se poderá arranxar. Esta, segundo a asistencia de público, quere ser un aviso para o goberno central, pero tamén para o catalán, xa que será días antes de que se produza a reunión de a mesa de diálogo onde a parte catalá -non se coñece aínda a composición da mesma, a outra tampouco - levará como sempre as súas reivindicacións: referendo sobre a independencia de Catalunya e amnistía. O presidente catalán recoñece que o diálogo co goberno de Pedro Sánchez “é o máis complexo que se iniciou nos últimos anos”, “pero imos ir coa máxima ambición” afirma Aragonés.

Mentres, En Común Podem, o socio de Unidas Podemos, e o seu presidente, Jaume Asens, xa declarou que Podemos levará á mesa un documento de cinco puntos: a axenda de desjudicialización, o recoñecemento de Catalunya como singularidade nacional, a reforma do sistema financeiro, a blindaxe do autogoberno e "acabar nunha votación nas urnas". Case nada a proposta dun partido que forma parte do goberno. Dicía Bertran Rusell que “O máis difícil de aprender na vida é que ponte hai que cruzar e que ponte hai que queimar”.

Por se non estivese animado o patio, a Mesa do Parlament - a parte independentista- ha decidido outorgar a Medalla de Honra, categoría de ouro, ás “vítimas da represión” na causa xeral contra o independentismo. Unha decisión que axuda moito a pechar feridas e a pensar que a segunda institución de Catalunya representa a todo o pobo de Catalunya, cousa que unha vez máis non foi así. Ademais de constituír unha puñalada trapera ao presidente Aragonés que se atopa no medio de tantas e desagradables situacións, algunhas delas véñenlle do seu propio partido. Así que Borrás volveuna a lear, porque lle gusta estar na primeira liña mediática. “Ninguén está libre de dicir estupideces, o malo é dicilas con énfase” dicía o filósofo, escritor, político e humanista do Renacemento Michel de Montaigne, e non lle faltaba razón

Pero setembro está aquí e no que queda de ano hai que resolver a ampliación do Aeroporto Josep Tarradellas, que está a xerar discrepancias mesmo no propio executivo catalán. Como se resolverá? Como diría un político “ben, como sempre” e que cada un saque a súa propia interpretación, que é gratis.

A renuncia de Iceta á primeira secretaría- estaba xa cantada- e a” postulación” de Salvador Illa para substituílo non colleu a ninguén de improviso despois de ser o candidato socialista nas eleccións catalás. Moita renovación na nova executiva e Consell Nacional? A partir do congreso, produciranse os cambios nas distintas agrupacións e federacións con bastantes cambios nos seus dirixentes, segundo coméntannos.

E por se non houbese suficiente, o goberno de Pedro Sánchez atopouse con que o seu socio de Unidas Podemos, que presentou no Congreso unha Proposición de Lei para a creación dunha empresa pública de enerxía, unha medida populista que está a calar na cidadanía. O titular é bo, o contido se alguén o explica verá que se é posible levalo a cabo, será a longo moi longo prazo, por non dicir imposible. Os socialistas téñeno moi complicado co socio que lle tocou no goberno e que nalgúns casos parece marcarlle o camiño, ou ponlle pedras. Así que, o entretemento está garantido, sen tempo para aburrirse.