O efecto Junqueras

Todos sabemos que en Catalunya existe un problema que continua sen resolución a curto prazo. Para reconstruír a historia do ocorrido, basta ir ás hemerotecas virtuais e tomar nota das actuacións duns e doutros. A procrastinación dalgúns axudou a que houbese xuízos, condenas e prisión para os que tentaban alcanzar a independencia. Lembremos que o 10 de outubro de 2017, Catalunya converteuse nun Estado Independente en forma de República durante 15 segundos. Xusto os que tardou o Presidente en suspendelo, deixando a todos os seus seguidores pasmados. Non sabemos se se pasmaron máis cando se decataron da súa fuxida; o que si quedou claro é que os independentistas quedaron divididos. Aquela declaración parecía ser unha boa broma.

Oriol Junqueras é unha persoa que nunca escondeu as súas intencións. Ninguén podería entender que fuxise a Europa como Puigdemont. Porque ten unha ideoloxía que herdou de non sabemos quen, desde que naceu. Agora, despois de varios anos na cadea, as cousas míranse dunha forma diferente. A restitución social non se alcanza nun “chabolo” cheo de libros, informes, decretos e leis. A pesar de asinar a carta que chegou ás manoos do goberno, as intencións non se controlan con promesas ou, como dirían os ingleses: “ new resolutions”.

Por outra banda, o efecto que produce este xesto na mente dos independentistas e de separación. Junqueras sabe que sen o apoio dos votantes el deixa de existir. Pero quere dar un paso adiante. Se iso chega a ocorrer, a solución dos indultos sería un golpe con consecuencias económicas. Moitos catalás son independentes de corazón, pero a mente escora cara ao poder económico; o que controlan desde hai moito tempo. E non deberían ser criticados por iso. Basta ver outras comunidades autónomas con cheas de vantaxes fiscais que a Catalunya non dan chegado. A transformación tecnolóxica e económica é unha causa fundamental para os cambios políticos e ideolóxicos que afectan aos diferentes planos da sociedade, porque ao final o que se busca é un estado de benestar global. Posiblemente sexa utópico, pero iso fai que as xentes se entreteñan nun soño idílico e sigan controlando diñeiro.

Os presos políticos de todo o mundo quedarán asombrados ao escoitar que os comparan cos exdirixentes cataláns en prisión. Non podemos esquecer que neste país condénanche por un artigo do código penal, e leste apróbano no Congreso dos Deputados. Por esa razón non existe aletoriedad nas sentenzas por estes delitos e só queda a vía dos indultos. Catalunya é unha nación pero non é un Estado. Penso que nunca chegará a selo porque o que pretende, e quere ser, é un pobo independente. Para iso non lles chega con ser autónomos, se non son libres de gestionar os impostos. Esa é a clave de todo. A complexidade de pedir iso ao Estado español, resúmese na frase: queremos ser independentes. Co efecto que produce a carta de Junqueras vexo que está máis próxima esa meta económica. Iso si, ao resto das Comunidades vai custar pouco asumir o custo catalán. Xa estamos afeitos calar e dicir que chove, cando mean por nós.