O segundo “cara a cara” e os 3 ou 23 días para formar un goberno en Catalunya

Estamos xa no inicio de maio. Pasou o día uno e consecuentemente terminouse o prazo dado polo candidato para presidir a Generalitat de Catalunya, Pere Aragonés, ao seu aínda socio de goberno en funcións, JXCat e non sucedeu nada, salvo a segunda reunión “cara a cara” na prisión de Lledoners, da que se coñece ben pouco. Aragonés, non di nada e escóndese Daralle vergoña?

Pere Aragonès @ep

Non se quen dixo que as promesas se fan para ser cumpridas, porque “un home de honra, sempre cumpre as súas promesas”. O non facelo converte ao seu autor nunha persoa, pouco crible e sen valores. A política debería ser un exemplo para os demais, non un xogo, é algo moi serio. A ejemplaridad e a ética no comportamento de cargos públicos debería ser condición indispensable para dedicarse á política.

Din os entendidos que o gobernante debe ter polo menos 10 características: Antepoñer as necesidades da cidadanía a interéselos partidistas; ser obxectivo e non enganar no seu discurso; ter espírito de servizo; estar disposto ao traballo; estar comprometido coa súa comunidade; cumprir coas promesas de campaña, que estea centrado no seu traballo e sen medo a ensuciarse as mans; capacidade para anticiparse ás cousas, innovador e aberto aos cambios; dar resposta aos problemas e necesidades da cidadanía; e ser proactivo e bo administrador. As oito primeiras teñen que ver cos valores éticos que se lles esixe aos políticos. “Unha das desdichas do noso país consiste, como se dixo fartas veces, no interese individual ignora o interese colectivo” dixo Santiago Ramón e Cajal. Premisa que se cumpre moi poucas veces, por desgraza.

O exemplo do que dicimos é o que está a suceder en Catalunya co mercadeo para constituír o da Generalitat catalan : non hai acordo para formar goberno porque a incompetencia dos dous partidos que queren repartirse o pastel non se pon de acordo, e á cidadanía impórtalles tres pitos.

Este luns, Elsa Artadi, a que fai de portavoz --con permiso de Jordi Sánchez-- a unha pregunta dun colega xornalista sobre cando se pecharía o pacto, esta moi simpática contestou que podía ser en tres ou 23 días. Coma se isto fose un chiste, cun medio sorriso que fixo que algúns dos que estaban a mirar quedáseselles cara de idiota. Unha resposta moi coherente da que din pode ser a vicepresidenta. É consciente do que sucede en Catalunya?

O liderado que está a realizar o “futuro” presidente catalán déixalle nunha situación de ridículo continuado por non conseguir formar goberno e estar en mans de JXCat. Ademais, o seu papel en toda a negociación está a ser inoperante, como o demostra que se teña que ir á prisión, por segunda vez, para render pleitesía e vasalaxe a Jordi Sánchez e que Oriol Junqueras interveña tamén para mediar. Se non se fai público o pacto nesta semana e explícase ben a retirada do ultimato, Pere Aragonés vai saír moi tocado desta triste historia que deixa en moi mal lugar aos dous partidos: ERC e JXCat. Por priorizar os seus intereses por encima da da cidadanía de Catalunya. Dicía Santiago Ramón e Cajal que “En política todo necio é perigoso mentres non demostre con feitos o seu inocuidad”

Con este segundo cara a cara para acordar o pacto, vénnos á memoria o título da película do xenial director José Luis Berlanga “todos ao cárcere” cunha repartición de luxo entre outros de José Sazonil, José Sacristan, Agustín González , e un bo número máis. Polo menos, esta película fíxonos rir un bo intre. O do cara a cara de Lledoners, o único que nos produce é vergoña.