O feminismo de Laporta: unha muller na súa xunta

Un día antes del Dia de la Mujer se celebraron las elecciones a la presidencia del Barça, El triunfo fue para Joan Laporta, la apuesta del independentismo de Puigdemont. La nueva junta a la que se han añadido otras personas que no formaban parte de su candidatura, para avalar a todos sus miembros, que hasta el último minuto sufrieron de lo lindo. No conseguían aglutinar a los “paganinis”. Al final la operación cuajó a costa de meter a algunos de ellos en la junta que está compuesta 16 miembros, de los cuales, 15 son hombres y solo una es mujer, Elena Fort, que ya había estado con Laporta en su anterior ejecutiva. Toda una “apuesta” por la mujer en la directiva teniendo en cuenta que más del 26% de socis son mujeres. El equipo femenino encabeza la liga con 57 puntos, 9 más que el segundo clasificado. Las féminas han logrado cinco Campeonatos de Liga, siete Campeonatos de España-Copa de la Reina, una Supercopa de España, más cuatros campeonatos cuando estaba en categorías inferiores. Todo ello hace un total de 13 títulos, que no está nada mal. Todo un récord para un conjunto que realiza un juego brillante, con salarios a años luz de sus compañeros masculinos, y que su juego no tiene ya nada que envidiar a los del primer equipo.

Joan Laporta (EP)

É coñecido que o fútbol segue sendo un deporte machista, pero estamos xa no século XXI e a loita das mulleres pola igualdade de dereitos debería ter cabida nas xuntas dos grandes equipos, como se reivindica que as mulleres estean nas xuntas das empresas do Ibex. O fútbol debería ter polo menos, entre un vinte e un vinte e cinco por cento de mulleres na súa xunta. Dicía o escritor británico Rudyard Kipling que “As máis parvas das mulleres poden manexar a un home intelixente, pero é necesario que unha muller sexa moi hábil para manexar a un imbécil”.

Ao longo da súa traxectoria como presidente do Barça, Laporta foi un gran “feminista” e un admirador asolagado da muller facendo honra á frase que no seu día dixo Nietzsche “A muller é o repouso do guerreiro”. A súa relación coas mulleres foi moi intensa. Unhas cantas delas son mediáticamente coñecidas e outras non se coñecen. Unha frase que pronunciou no seu día para celebrar os triunfos do seu equipo déixao ben retratado:“En boa compañía: mulleres, puros e champaña” por esta orde, e é que as mulleres son a súa perdición. É un ligón de moito coidado e máis desde que se separou da súa muller coa que estivo casado 20 anos.

O Barça e a popularidade fan máis atractivo e irresistible ao seu presidente. Este sexapil mantívoo ata despois de deixar o club azulgrana. Pasou de saír nos diarios para ter presenza nas revistas do corazón. Tiña e din que segue tendo unha gran facilidade para os romances con mulleres de pernas longas, guapas e se é posible novas. Hai unha longa lista de mulleres que formaron parte da súa vida sentimental, algunhas delas colocábaas a traballar dentro do club con resultados perigosos. Son numerosas as fotografías publicadas no papel cuché onde o agora presidente saía en bañador, cunha curva da felicidade prominente, puro na boca, copa de champaña- non cava- e unha bela muller ao seu lado. Toda unha imaxe moi bucólica, patriotas e feminista.

Laporta é un feminista dos de sempre conta coas mulleres para aquilo que el as necesita, e non é precisamente na xunta. Ao final, os bribones e os necios son plantas de calquera terreo. O Barça é o seu terreo abonado para moitas cousas, tamén para o seu feminismo particular. Mentres llo vaian permitindo…. Onde están as feministas culés e o resto?