Celebráronse as eleccións en Venezuela e un 70% da súa poboación deixou o medo nas alacenas baleiras das súas casas desde fai xa demasiado tempo e non acudiron a depositar o seu voto para demostrar o rexeitamento ao actuar réxime do ditador Maduro. Esta parte maioritaria da cidadanía demostrou que non lle teñen medo ao ditador que quere perpertuar a súa estirpe na figura de o seu fillo Nicolasin, un mozo malcriado e que vive na opulencia en contraposición á fame que vive o resto de persoas.

Zapatero

Tal é o talante do ditador Maduro que non tivo o menor escrúpulo en colocar na lista a a súa muller e o seu fillo, o que quere dicir que os dous son xa deputados. É a tónica dun ditador cuxo representante e defensor en España é Pablo Iglesias e o seu “equipo”. A súa muller Irene Montero, non só formou parte da lista de Unidas Podemos, nos primeiros postos e por tanto é deputada, senón que se impuxo como ministra. Iso das familias nas ditaduras é algo habitual, aínda que esteamos no século XXI hai cousas que non cambian.

A Unión Europea non recoñeceu o paupérrimo “triunfo” de Maduro, a máis diso EEUU e outros países que consideraron os comicios como unha fraude. As cousas deben cambiar, non é democrático que con ese resultado siga insistindo en gobernar. A comunidade internacional ha mostrado o seu total desacordo coas accións do ditador que conta como aliados en Rusia China, Irán e Cuba, réximes autoritarios e seudocomunistas. Hai un antes e un despois en Venezuela con estes resultados gústelle ou non aos bolivarianos.

Mentres isto sucede, o expresidente español, José Luís Rodríguez Zapatero, incomprensiblemente segue defendendo os resultados escandalosos e ao propio Maduro mentres compañeiros seus de partido como Felipe González ou Josep Borrell, xefe da diplomacia europea, condenan a situación e non recoñecen os resultados. Resulta i incrible que todo un expresidente da España democrática siga actuando da maneira que o fai. O prestixio que tiña dilapidoullo nestes anos que leva asesorando e din que intermediando con Maduro. Por que o fai?, por diñeiro?, iso parece. Miúdo exemplo está a dar aos votantes socialistas.

“O secreto da vida é a honestidade e o xogo limpo, se podes simular iso, conseguíchelo” dicía Groucho Marx.

Cando Rodriguez Zapatero deixou a política tras perder as eleccións, podía vivir tranquilamente do seu soldo de ex prsidente, pero non era suficiente e como case todos os expresidentes, entrou a formar parte do Consello de Estado, cuxo soldo era de 100.000 euros anuais. Renunciou ao de expresidente porque era inferior. Uns meses despois abandonouno para presidir o Consello Asesor dunha ONG alemá de promoción da paz .

Hai que lembrar que Felipe González non chegou a entrar no Consello de Estado porque se dedica aos seus negocios. Mentres que José María Aznar se que estivo dous anos, pero dous anos despois renunciou para seguir coas súas empresas. Cousa que non fixo Zapatero ata o ano 2015- de maneira provisional- cando foi fichado para presidir a fundación Instituto foro Cultural Diplomacy, que lle permite tamén ser lobbista como algúns dos seus excompañeros e amigos, o exministro de exteriores Moratinos e Bono, a máis diso outros. O ser presidente ou ministro conleva unhas relacións que despois algúns utilizan para os seus traballos e nesta situación atópase políticos de todos os partidos.

Zapatero deixou atrás esa imaxe de "Bambi", con mirada doce ata inxenua e o seu sorriso bonachona e ata se esqueceu dalgunhas das súas achegas que melloraron a vida dos españois. Pero desde que en plena crise económica falou de brotes verdes significou o fin do seu goberno e a súa imaxe quedou bastante tocada. Agora, o Bambi converteuse nunha quenlla cuxa presa é o diñeiro, sen importarlle de onde vén e á conta do que o consegue. Ao final, como dicía Quevedo “Poderoso cabaleiro é Don diñeiro”. Así que Zapatero, miúda papeleta estás a facer.