O presidente do goberno, Pedro Sánchez, está decidido a ter os seus propios orzamentos, custe o que custe. Non quere seguir outro ano máis cos orzamentos Montoro. Segundo din algúns membros do goberno son orzamentos sociais e un "paso" máis para afianzarse no goberno. É lóxico que quen goberna pretenda que os orzamentos teñan o seu sinal, outra cousa é o custo que iso ten para que sexan aprobados, ao non dispoñer o goberno do número de votos suficientes. É aí cando o mercadeo dalgúns partidos políticos fai acto de presenza e tenta sacar o maior proveito aos seus votos... Sempre foi así, pero agora a situación agrávase máis debido a que os partidos independentistas que dan o seu apoio pásanse de freada coas súas peticións, que están a ser atendidas polo goberno cun custo demasiado alto.

O presidente do Goberno, Pedro Sánchez,

Que é o que sacaron ata o de agora ERC, Bildu/EH e o PNV, coa axuda inestimable de Unidas Podemos? No que respecta a os republicanos, que se coñeza -seguro que hai máis-, a eliminación do español como lingua vehicular no ensino en Catalunya. Unha reivindicación que satisfai a uns cuantos e deixa desprotexidos aos que pensan na importancia desta lingua, que ademais é a oficial de España e que falan 580 millóns de persoas, o que representa o 7,6% da poboación mundial. É a segunda lingua que máis se fala despois do inglés. Outros logros: máis financiamento para Catalunya, máis investimentos en infraestruturas, acelerar a construción do Corredor Mediterráneo e traspaso de proximidade? Iso pedírono, outra cousa é que llo dean. A situación dos políticos presos está entre o número de peticións. A amnistía non poderá ser, pero o indulto si, en nadal? Reducir a presenza da Garda Civil en Catalunya, como xa sucedese coa Policía Nacional. As investigacións destes incomodan aos dirixentes independentistas, sobre todo aos que teñen algo que ocultar. No transcorrer dos días iranse coñecendo máis as cesións aos republicanos para aprobar as contas. Non hai que esquecerse que o tema do referendo pactado segue aí como unas as follas dunha árbore perenne, e non se esquecen.

EH e Bildu ten “menores” sablazos “e pouca visualización publica”. Unha das súas peticións, que está a ser xa atendida sen demasiado ruído, é a do achegamento dos presos de ETA a Euskadi, cousa que se foi facendo. Na actualidade xa trasladaron a cárceres próximos ao País Vasco a 98 etarras, o 50 por cento dos que se atopan encarcerados. Cando a operación pechouse ao cento por cento, din que o seguinte que van pedir as dúas formacións é un indulto ou un réxime máis abertos para os “prisioneiros”.

O PNV, mestre en negociacións, é o partido que mellor o soubo facer sempre, ademais sen facer demasiada ostentación. Poden dar clases a algúns dos políticos actuais. Que pediu? Que o concerto económico vasco nin se toque -é moito o diñeiro que administran sen ter que dar conta-, a transferencia do sistema penal e o compromiso da chegada do Ave para o 2023, despois de levar 14 anos pedindo que a alta velocidade chegue tamén a Euskadi.

Conseguir aprobar orzamentos é importante, pero non a calquera prezo. O que se vai a pagar agora por uns cuantos votos é excesivo, e falto de ética. O goberno non debe ceder ante determinadas peticións, os custos son demasiado altos e eses están a crear xa un malestar que pode ir en aumento, sen que o PSOE e o seu líder, Pedro Sánchez fágase o descoidado. “Todo non vale, nin o fin xustifica os medios”.

Dicía o gran filosofo grego que naceu escravo, Epicteto: “ten coidado con quen che asocias. É humano imitar os hábitos daqueles con quen interactúo. Adoptamos inadvertidamente os seus intereses, as súas opinións, os seus valores e o seu hábito de interpretar os feitos”, porque ao final, as circunstancias non fan ao home, só revélano.