Está España enche de demagogos e populistas?

Carmen P. Flores

Os filósofos clásicos volven estar de moda, aínda que durante uns anos a materia de filosofía desaparecese do ensino. Moitos non o chegaron a entender, agora, as reflexións de Platón, Aristóteles, Pitágoras, entre outros, volven estar vixentes.


O portavoz de Unidas Podemos (UP) no Congreso dos Deputados, Pablo Echenique, intervén nunha rolda de prensa no Congreso



Na actualidade, cunha sociedade adormentada, cunha parte de políticos instalados na demagoxia, preocupados polos seus intereses partidistas e persoais, seguramente Platón estaría a loitar contra os demagogos aos que consideraba os maiores inimigos da democracia. Para Aristóteles a demagoxia é a degradación ou corrupción da democracia, e é unha estratexia utilizada polos políticos para alcanzar o poder. Esta leva a cabo mediante apelacións a prexuízos, emocións, medos e esperanza do pobo para gañar apoio popular mediante o uso da retórica e a propaganda. Aristóteles definía ao demagogo como “un adulador do pobo”.


A demagoxia e o populismo son elementos que algúns partidos do arco parlamentario -dereita e esquerda-, utilizan para conseguir rédito político. Están convencidos que nunha parte da cidadanía, cala o seu discurso e estes cren que os demagogos van solucionar todos os seus problemas. A realidade é ben distinta. Este país como outros necesita que as súas xentes lean, fórmense, teñan criterio, sexan críticos e máis esixentes cos seus gobernantes e partidos aos que votaron, ou non. Estes días, todos sen excepción – uns por acción e outros por omisión- están lanzados nunha carreira de acusacións aos seus adversarios co obxectivo de desviar a atención do que ocorre nas súas casas, que non é pouco. Aí temos o caso de Pablo Echenique mestre na descualificación, exabruptos e demais lindeces. A súa fixación por cargarse a monarquía española é xa é unha obsesión enfermiza. Sen reparar tampouco en “gabanzas” á dereita, o centro e todo o que non sexa bolivariano. Mentres os encomios para os dirixentes como o demócrata Maduro son constantes. Desta maneira quere tapar que o mes pasado foi condenado en firme por 'pagar en negro' á súa asistenta. A multa imposta foi de 11.040 euros. Todo un exemplo ético que presume de defender ao pobo Será ao seu?


Pero en Unidas Podemos non é o único caso no que se practica algo tan vello como a falta de coherencia entre o que se predica e o que se practica. Irene Montero utilizaba ao seu escolta paga polo partido? para ir comprar cueiros ou outros traballos que non eran precisamente para o que estaba contratada. A escolta denunciouna e antes de chegar a xuízo, ofrecéronlle unha importante cantidade de diñeiro para evitar pasar polos xulgados e non destapar máis actividades do seu traballo, igual á parella de Galapagar saíanlle as cores. O mesmo sucedeu fai poucas datas, co avogado despedido ao que acusan de acoso sexual. Tamén co chegaron a un acordo económico, aínda que este xa cantara ata a Traviata. Hai máis casos que están a saír nos últimos tempos.


Os casos do partido morado non son os únicas, Laura Borras de JxCat, populista ela, está acusada dun presunto caso de prevaricación, malversación, fraude e falsidade, por adxudicar a dedo algúns traballos a un amigo seu. Ela desménteo, terao que dicir a súa señoría. Ademais de declararse inocente acusa as cloacas do Estado de estar detrás do asunto Tamén adxudican eles a dedo os contratos do goberno catalán?


E que dicir dos republicanos e os posconvergentes e sobre os listillos que lle saíron: Madi, Vendrell, Adoitar e compañía na súa operación de independentismo pola pasta. Pois din que eles son inocentes, non se esperaba outra cousa. Agora resulta que todas as conversacións que mantiveron e están gravadas son unha montaxe do Estado opresor para afundir ao independentismo, Esperaban outra cousa? Non se deteñen a pensar que ata pode ser verdade. Do que se trata é de aplicar a máxima de “a mellor defensa é un ataque". Así o fixeron enredando máis a situación e a culpa, como sempre, é de Madrid, as cloacas do Estado e ata do flamenco que é unha música do franquismo.


“A turbulencia dos demagogos derruba os gobernos democráticos”, iso dicíao Aristóteles, e non lle faltaba razón porque demagogos hai uns cuantos, é dicir, demasiados.


Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE