Respirar ou comer?

Non hai que frivolizar sobre o Covid e as consecuencias que teñen sobre a saúde das persoas que tiveron a sorte de gañarlle a batalla. Os efectos vanse coñecendo cada día e en moitos casos asustan. Iso indícanos que hai que terlle respecto ao virus, pero en ningún caso medo. A vida segue, cumprindo cos protocolos, tomando todas as medidas que fagan falta. Non podemos estarnos quietos esperando que se produza o milagre e a pandemia desapareza, non.

A morte é esa inimiga persistente que nunca se cansa no seu afán de sacar deste mundo a millóns de persoas cada día. Din que esta forma parte da propia vida dos seres humanos e hai que aceptala, aínda que nos custe entender ese feito e que ninguén nos haxa preparado para ela. 

O medo para contraer o virus maldito ten medio paralizado este país, cousa que non é boa para ninguén. Moitas empresas aplicaron ERTEs, outras Es e despois o despedimento de miles de traballadores. A saúde é o máis importante, pero dispoñer de traballo tamén. Dicía Joan Roig, o empresario propietario de Mercadona, que é máis importante, respirar ou comer? Primeiro respirar e despois comer, pero claro se só respiramos e non comemos ao final un acábase morrendo e ao revés, se comes e non respiras o resultado é o mesmo: a xente morre. O símil é grafico para entender a situación actual; coidar da saúde e garantir a actividade para que a xente poida traballar e así garantir o sustento e pagar as facturas. As dúas cousas son importantes e non se poden separar unha da outra.

En tempos de crises sempre xorden novas iniciativas, cambios nos modelos aos que hai que adaptarse e oportunidades para as que hai que facer fronte con decisión. Esta non é unha crise máis, é nova e hai un antes e un despois nesta pandemia coa que imos ter que convivir sen medo, pero con protección. Non imos volver aos tempos de antes, nin aos costumes, todo pasa e os cambios hai que asumilos, gusten ou non. Non hai marcha atrás.

En tempo de crise sanitaria, económica e social, os que gobernan han de aparcar as súas diferenzas e remar todos na mesma dirección sabendo o que é prioritario para a sociedade, algo que a cidadanía ten moi claro. Se non son capaces de facelo é que temos uns políticos que non se merecen estar onde están.

A colaboración publico privada é máis necesaria que nunca, cada un sabendo onde está. Os empresarios deben apostar por manter os postos de traballo, os sindicatos han de saber cal é o seu papel, e o goberno central e os autonómicos han de axudalos. Todos están no mesmo barco e queren que cheguen a bo porto. Como dicía Lucio Anneo Séneca, o filósofo hispanorromano nado en Córdoba, "non hai vento favorable para o barco que non sabe onde vai".