​Madrid e Barcelona: Xa queda menos

Manuel Fernando González Iglesias

Digan o que digan desde a Generaliat Vds. non llo crean. Madrid e Catalunya camiñan xa case parellas no avance do Coronavirus. Aquí, en Barcelona, que é onde lles escribo, os datos que se coan e chegan ás redaccións, moitas traballando en en liña, son moi alarmantes e indícannos que en menos de 15 días na Diagonal e na Castelá vai falar o mesmo linguaxe médica: Todos a confinarse…e a ver que pasa.

Quim Torra e a alcaldesa de Barcelona, Ada Colau, inauguran a estación Zona Franca da L10 Sud do Metro de Barcelona, ao 1 de febreiro de 2020



Na Catalunya sen President, que iso xa o di o Señor Aragonés dunha forma lamentable e covarde, coma se pensase que o seu partido pode perder votos, agora que botaron os Tribunais a Torra, todo é aínda máis grave, segundo escriben algúns editorialistas que lle botan valor ao que está a pasar. Aquí a insubmisión e a chapuza campan ás súas anchas, non só nas dúas beiras da Plaça de Sant Jaume, senón tamén, como non, na maioría dos escanos parlamentarios do edificio nobre da Ciutadella, fogar parlamentario, debese, da liberdade de pensamento de todas as catalás e os cataláns, agora secuestrado pola intimidación e o medo.


Cando, nas últimas semanas escoito o balbordo madrileño, doume conta que, aquí, na beira catalá, aínda estamos moito peor, porque por exemplo a alcaldesa en Barcelona, pero tamén na área Metropolita, o alcalde multicargos de Viladecans e membro da executiva do PSOE, Carlos Ruiz, están rexidas por unha alcaldesa e un alcalde incompetente no asunto sanitario, pero sobre todo noutras xestións moi pouco eficiente do diario quefacer político. E cando os medios de comunicación, dun ou outro signo, comentan o dos xestos do Señor Iglesias ou os emblemas republicanos da súa distinguida esposa, tamén Ministra, faltaría máis!, aquí cos Comúns da Señora Colau, e o seu marido, tamén en nómina municipal!, temos un torrente de desprezos cara á Monarquía infinitamente superior ao que algúns políticos madrileños practican baixo o atento observar do Presidente Lesmes e o seu Consello Xeral do Poder Xudicial e o Tribunal Supremo que, suponse, teñen criterio e un verdadeiro poder para tomar decisións difíciles. Aos Tribunais cataláns non se lles permite esa licenza, porque viven presionados permanente por uns CDR procesistas que tratan de intimidarlles mesmo ás portas do Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya, sen que pase nada.


Estamos, pois, como estamos, e “xa queda menos” para que os terribles datos da pandemia conflúan nas Comunidades de Madrid e Barcelona, e a partir de aí, miremos Euskadi, Navarra, Melilla, Selecta ou o pobo onde nacín, Ourense, a patria que escribía García Lorca no seu coñecido poema de os galegos de choiva e Calma. Todos camiñamos cara ao mesmo lugar, a catástrofe no medio de insultos e un camiño cara ao frentismo que, nin sequera unha guerra civil dun millón de mortos, puido pechar despois de 84 longos anos, a pesar de que varias xeracións pasaron por encima do tempo sen lograr maldita política! que uns e outros aprendesen a dialogar e a pactar, nin sequera cando cada día hai centos de mortos e contaxiados.

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE