A Barcelona do deseño transformouse nunha cidade decadente

Barcelona sempre foi unha cidade moderna, de deseño, cosmopolita, e limpa. Desde a chegada de Ada Colau, a capital catalá converteuse nunha cidade cutre, sucia, provinciana e co maior número de persoas vulnerables durmindo nas rúas céntricas coma se formasen parte da paisaxe urbana mentres a responsable da cidade só preocúpase de reducir os carrís de circulación das rúas, adornadas con moles de cemento que estreitan as vías pintadas de amarelo e carrís bicis. Aínda por riba nesta potaxe urbana, os patíns de toda clase tamén circulan para axudar aos peóns para bicar o mugriento chan. Ocorre con bastante frecuencia. Non é un caso illado, é un goteo diario. Iso é ecoloxismo social? A resposta téñena os servizos de urxencias que atenden ás vítimas dos atropelos.

A transformación da Barcelona do deseño á de Colau lémbranos aos cangrexos: non se avanza, senón que se retrocede en pleno século XXI e isto é obra dunha alcaldesa de esquerdas?, ou é sinxelamente dunha encantadora de serpes, con ideoloxía Colau.

Como non complica o suficiente a vida aos sectores produtivos e sociais, despois de anunciar aumentar a taxa aos turistas -como sobran agora- ocorréuselle  -coa axuda dos seus concelleiros palmeiros-  anunciar que para o 2024 quere reducir á mínima expresión a utilización do coche na cidade. Esquécese de explicar se o 18% dos vehículos que poderán entrar á cidade  serán os eléctricos, ecolóxicos, os  non “contaminantes”, cuxos prezos están á altura dos petos dos traballadores que menos cobran e que adoitan ser unha boa parte dos seus votantes.

Esta medida de deixar os coches fóra da cidade contribúe moito a solucionar o conflito no que se atopan inmersos os traballadores de Nissan e axuda de paso ao sector da automoción, que está no seu mellor momento.

O sector de aparcamento e garaxes puxéronse a bailar de contentos co anuncio de Colau. Un sector que como moitos outros sufriron e seguen sufrindo os efectos do coronavirus, cunha diminución de ingresos considerables. Algúns tiveron que facer artes, outros subsistiron con parte dos seus aforros e en lugar de axudar con medidas, o que fai a alcaldesa é azuzar a preocupación dos dous sectores. Son centos de postos de traballo que están en xogo, cousa que non parece ter preocupado ao goberno de Colau e os socialistas de Collboni.

A alcaldesa da cidade ten en albas a  boa parte da cidadanía pensando cal vai ser a próxima medida que ten pensado tomar e a cantas persoas vai afectar.

Barcelona deixou de ser unha cidade moderna, dinámica, avanzada e admirada por medio mundo. Agora é a cidade incomoda, atrasa, sucia, sen proxecto de futuro, funcionando a base de impulsos da súa alcaldesa. Mentres, a oposición conta pouco, polas diferenzas ideolóxicas que o separan.

Barcelona transformouse nunha cidade decadente, ata cando?