Ada Colau, a alcaldesa populista que máis sobe os impostos

Carmen P. Flores

A razón populista, obra do filósofo, teórico político e escritor Ernesto Laclau, é un dos libros de teoría política recente máis evocado no debate público. O máis que explícito apoio de Laclau aos populismos do século XXI, en Venezuela, Arxentina, Bolivia e Ecuador contribuíu a que sexa considerado un dos teóricos de referencia destes procesos ideolóxicos populistas

Laclau, que fora marxista nunha primeira etapa da súa vida, evolucionou cara a unha perspectiva intelectual máis elaborada a través da influencia da teoría lingüística, o pensamento posestructuralista e a psicanálise. Unha nova obra, ten unhas cantas, levoulle a cuestionar a inoperancia dos paradigmas da esquerda do século XX e a necesidade de organizar as demandas sociais de maneira diferente. As súas propostas para a análise política convértense en ferramentas pioneiras para a reflexión sobre os movementos políticos e sociais contemporáneos.


A alcaldesa de Barcelona, Ada Colau, unha rolda de prensa tras a súa reunión no Concello de Barcelona, Catalunya (España), ao 7 de setembro de 2020.



Laclau, foi e segue sendo o referente do populismo -o manancial ideolóxico con distintos sabores- de Pablo Iglesias e o seu garda pretoriana dun Podemos que se adaptou como ninguén á caste que tanto criticou.


En Barcelona, o arxentino catalán Gerardo Pisarello, agora “exiliado dourado” na Mesa do Congreso dos Deputados, foi no seu día o que introduciu o populismo de Laclau no exercicio diario do goberno da alcaldesa Colau, xunto a outros dos seus colegas de entón como Xavi Domenech. Por certo, os dous quitoullos de encima a alcaldesa, de diferentes maneiras, sen ter en conta o gran traballo realizado por eles para chegar ao pacto co partido de Pablo Iglesias. Co acordo das dúas formacións -Podemos estaba a funcionar coa hipótese nacional-popular -Pablo Iglesias incorporou ao seu discurso a terminoloxía “país de países” para tentar ilusionar a unha parte do electorado independentista.


A alcaldesa Colau soubo de Laclau por Pisarello e Domenech, máis as leccións aceleradas do líder morado. Iso si, a formulación populista dos seus discursos é da súa propia colleita conseguida da súa experiencia interpretativa de aspirante a actriz dramática. Nesta nova faceta profesional, non lle foi mal, se temos en conta que a política é puro teatro.


A primeira edil non ten claro o modelo de cidade que pretende para Barcelona e a súa cidadanía, boa parte da cal está insatisfeita polas decisións incomprensibles que leva tomando, aínda non terminou, en todos estes anos. 


Eloi Badía, o seu rexedor preferido, levaba furgando unha estratexia para propiciar, de distintas maneiras, o descontento da cidadanía con temas sensibles como servizos esenciais: luz, auga, gas, co fin de presentarse como salvador e regenerador do pobo, sen conseguilo porque pensar que a xente é idiota é arriscarse moito.Toda esta operación maquiavélica faia tras a máscara de ecoloxista honesto, sacrificado e leal. A quen? A que intereses serve? Mentres isto sucede, o equipo que lidera a alcaldesa segue subindo impostos: IBI, taxas de residuos, taxas do cemiterio, taxas de enterros ou o aumento da presión fiscal sobre os comerciantes. En plena crise do turismo, subida tamén da taxa turística-como sobran tanto- e, aínda por riba, estes días decidiu que os coches que aparcaban na periferia da cidade, agora terán que pagar por iso. Ademais, agora está a pensar en cobrar unha taxa aos coches que entre en Barcelona, unha medida que ilusiona aos cidadáns e a todos os sectores.


Con estas decisións o descontento é xeneralizado coa xestión de Colau, mentres os seus socios de goberno, os socialistas, que non marcan política propia parece que non se decatan do que está a suceder. Miran para outro lado con tal de contar cunha parcela do poder.


Que diría Laclau das decisións da alcaldesa, cando esa suma de insatisfaccións colectivas é contraria ás teorías do modelo Laclau. A alcaldesa de Barcelona non ten nin pajolera idea de gobernar, nin intención de aprender, que é o máis grave. Mentres os cidadáns de Barcelona seguen pagando os impostos máis altos pola vontade dunha alcaldesa populista que se di de esquerdas. 


Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE