Os letrados do Parlamento Catalán na diana dos máis demócratas

Din que os empregados públicos deben desempeñar o seu traballo con dilixencias e velar polos intereses xerais con subordinación e observación da Constitución e do resto do ordenamento xurídico. Ademais, deben actuar cos seguintes principios: obxectividade, integridade, neutralidade, responsabilidade, imparcialidade, confidencialidade, dedicación ao servizo público, transparencia, ejemplaridad, austeridade, accesibilidade ,eficacia, honradez...

A pregunta é, cumpren todos os funcionarios públicos con estes requisitos? Unha boa parte si. Outros, temos serias dúbidas, a teor de  a actitude dalgúns funcionarios que colgaron pancartas e lazos amarelos nos seus lugares de traballo coma se fosen unha propiedade súa e non de toda a cidadanía. Falamos de Catalunya, non entraremos no que sucede no resto de España porque a situación que se está vivindo nesta comunidade autónoma, nestes momentos, é única. Desde que se iniciou a ofensiva institucional -goberno da Generalitat, boa parte do Parlament tamén e dos partidos independentistas por saltarse as leis- coa oposición dos letrados da segunda institución catalá, púxose no punto de mira ao Secretario Xeral e ao servizo xurídico da cámara que este dirixe. Hai xa uns anos que a actuación destes funcionarios públicos ata ese momento discreta saltou aos medios sen querelo por as advertencias, observacións e negativa dos servizos xurídicos a validar decisións da mesa -maioría independentista- ou a aprobar “leis, decretos” que non se axustaban a lei. Non estaban e seguen sen estar a aceptar as decisións políticas da maioría independentista do  Parlament que colleu como norma saltarse a legalidade vixente, cando son eles o que a deberían respectar e facela respectar.

O equipo xurídico do Parlament de Catalunya, co seu Secretario Xeral á cabeza, converteuse inxustamente na diana dos políticos irresponsables, por non acceder aos seus desexos ilegais, aínda que eles seguen coa súa actitude de respecto e acatamento á Constitución e á lexislación vixente.  Eles son técnicos, non políticos, algo do que se esquecen os demócratas de boca para fóra.

O penúltimo suceso tivo lugar estes días, cando determinados grupos políticos, non fai faltan especificar cales, debateron o papel da monarquía. O servizo xurídico había avisado que non era competencia desta institución debater o tema. A pesar diso, levou a cabo. A resolución aprobada polos grupos independentistas non foi publicada no Boletín Oficial do Parlament por decisión do Secretario Xeral, Xavier Muro, que ten as competencias sobre o mesmo. Miúda leouse, coma se ese fose o tema máis importante que ten Catalunya. JXCat presentou unha proposta na que se solicitaba o cesamento de Muro se non publicaba a resolución. A Mesa non admitiu a proposta, grazas á postura de ERC, que deu soporte ao Secretario Xeral. Incluso o presidente da institución mostrouse contrario á actitude dos neoconvergentes. Un feito que volveu a poñer de manifesto, a parte da división dos dous partidos do goberno, a falta de respecto á legalidade que eles reclaman para si.

A confusión dalgúns políticos por querer controlar aos letrados que son técnicos, non políticos, pasa o limite do tolerable e o coñecemento do traballo que estes desenvolven. Os letrados teñen encomendado o asesoramento xurídico básico a todos os órganos parlamentarios, tratando de garantir o axuste ao dereito de todas as iniciativas e mesmo a algunhas das condutas dos deputados. Asisten aos relatorios na tramitación das leis para que estas encaixen adecuadamente no ordenamento xurídico, comezando polo seu axuste constitucional.

Os deputados adoitan apoiarse e confían en estes asesores coñecedores da legalidade. Desde a revolución amarela, hai señorías que saben máis que todo o servizo xunto e ademais piden obediencia cega á súa constitución particular, que non é outra que obediencia cega.

O sucedido estes días, un máis, no Parlamento catalán é un claro expoñente de desprezo continuado á Constitución e a outras normas por parte dalgunhas forzas políticas que viñeron facendo bandeira da desobediencia ao longo destes anos. Situación que os letrados non quixeron asumir e que denunciaron lembrándolles ás súas señorías a vixencia da Constitución do 79, o acatamento ás sentenzas do Tribunal Constitucional e o respecto aos procedementos que establece o Regulamento do Parlament de Catalunya.

Está claro que as advertencias e os informes técnicos -que non políticos- poden cuestionarse ou non gustar, pero outra cousa ben distinta é desacreditar aos letrados que realizan un traballo técnico. A política, mala ou boa, é competencia das súas señorías, algunhas das cales o cargo  subíuselles á terraza. O malo do asunto é tentar controlalo todo para levar a cabo os seus proxectos saltándose todo o que non entre no seu xogo. Son os demócratas á carta, non precisamente a Magna.