​Gómez-Reino (Galicia En Común): "Poucos miles de votos sepárannos dun goberno progresista "

Na súa serie de entrevistas electorais, Galiciapress entrevista ao candidato de Galicia En Común Anova Mareas, Antón Gómez-Reino, que dá o salto desde Congreso dos Deputados a Galicia para tentar liderar a Xunta. O referente de Podemos Galicia só ve dúas alternativas: un bloque progresista, integrado polas tres forzas de esquerdas galegas, ou unha coalición entre o PPdeG e Vox. O suposto control dos medios de comunicación públicos por parte da Xunta, a crise sanitaria e das residencias ou a delicada situación do sector industrial galego son outros dos puntos que ocupan esta conversación. 

Antón Gómez-Reino, candidato á Xunta, atendeu a Galiciapress

Hai pouco dixo que Galicia só ten dous camiños: ou un bloque progresista ou unha coalición de Feijóo con Abascal. Con todo, as últimas sondaxes falan dunha nova maioría dos populares. Cre que é imposible un escenario cunha maioría absoluta? E, de darse a coalición, cre que sería peor a entrada de Vox que un novo Goberno único de Feijóo?

Estamos a traballar para que eses poucos miles de votos que nos separan actívense nesta campaña e vaian votar. Digo que se activen porque insisto moito en que nos últimos procesos electorais que houbo en Galicia houbo unha clarisisma maioría de voto progresista e de esquerdas, polo que creo que a ninguén se lle escapa que o señor Feijóo convoca as eleccións neste momento tentando desmovilizar o voto de esquerdas e a tarefa de Galicia En Común e o resto de forzas de esquerdas é mobilizar ese voto.

Creo que a mellor mensaxe que podemos trasladar para logralo é facer visible a vontade de cooperación entre as tres forzas de esquerda: Galicia En Común Anova Mareas, o PSdeG e o BNG. Máis aló diso, creo que lamentablemente en moitos ámbitos, xa sexa no da igualdade e loita contra a violencia machista, as políticas ambientais ou a ausencia de política industrial e políticas de amiguismo do Partido Popular, Feijóo e o PP levan inseres moitas das políticas que desenvolvería un goberno galego onde estivese Vox. En todo caso creo que é evidente, e non o digo eu senón que o reiterou o señor Abascal, que eles están abertos e dispostos a construír esa coalición de dereita e extrema dereita xunto Feijóo. Creo que o conxunto dos galegos e galegas, xa non só de esquerdas senón demócratas, teñen que saír a votar o 12 de xullo para acabar con estes tempos tan duros de corrupción, privatización e austeridade como para evitar que ese día sexa a porta de entrada de Santiago Abascal no Goberno da Xunta de Galicia.

A outra vía, a do bloque progresista, obrigaría a, como mínimo, un entendemento entre tres forzas políticas. Ultimamente España parece afacerse aos pactos e equilibrios entre moitas forzas pero, sería sinxelo chegar a un acordo en Galicia? Como é a súa sintonía con Caballero e Pontón?

Afortunadamente Galicia vai en moitas cousas por diante, e tamén no talante democrático. No noso país hai unha cultura consolidada na esquerda de gobernos de coalición desde hai moitos anos. Creo que tamén é positivo e sitúanos por diante doutras partes de España onde o bipartidismo tivo unha consolidación máis forte.

Sobre a miña relación con Ana e Gonzalo? Evidentemente é unha relación boa e non teño dúbidas de que sería a mellor noticia para Galicia a capacidade que tería un goberno como o que expomos nós cunha cabeza e tres almas: unha alma progresista, unha alma transformadora e tamén unha alma pensando desde o país.

No noso país hai unha cultura consolidada na esquerda de gobernos de coalición desde fai moitos anos

Doutra banda, vostede acaba de referirse a ese bloque progresista como algo que só se pode dar se se mobiliza á esquerda galega. Nun contexto de medo a contagios e con tan pouca marxe desde o fin do estado de alarma ata a celebración dos comicios, cre que isto pode xogar en contra da esquerda por unha baixa participación?

É evidente que cando o señor Feijóo e o Partido Popular pensaron en convocar as eleccións neste momento o que buscaban é unha desmobilización da esquerda e da xente progresista. Ademais o votante progresista é un votante que sabe das enormes dificultades e do complicado que foi toda a situación sanitaria epidemiolóxica que vivimos. Pero tamén sabe que estes anos foron absolutamente lesivos para o noso país, onde falamos de perdas de emprego en todos os sectores: industrial, do mar, agrogandeiro… en todos aqueles fundamentais para o noso país. Falamos de privatizacións en todos os elementos de ámbito competencial da Xunta centrais, como pode ser a sanidade, a educación ou a atención aos nosos maiores.

Por tanto creo que con ese votante de esquerdas temos a responsabilidade histórica os candidatos e candidatas dos espazos progresistas de activalos e dicirlles con claridade que entre as tres forzas, ás que aspiramos a liderar, imos definir un horizonte que saque a Galicia da situación á que a levou o Partido Popular, que saque a Galicia dos peores números de destrución de emprego e de creación de emprego e que leve a Galicia a un século XXI onde lle deamos un futuro de protección social, reactivación da economía, coidado dos sectores produtivos, e evidentemente de coidado daquelas persoas que o están pasando peor nunha situación como a actual. Creo que é evidente que a persoa que nos levou onde atopámonos, e refírome ao señor Feijóo, está absolutamente inhabilitado para asumir a difícil tarefa que temos por diante: a recuperación e reconstrución económica e social de Galicia.   

Este luns estará no primeiro debate televisado. Algúns partidos xa denunciaron aspectos como o tempo asignado a cada formación participante ou a desigualdade polo trato que reciben algunhas formacións. Está adulterada a parcialidade nesta carreira electoral desde o punto de vista informativo? Que valoración fai dos medios de comunicación públicos en Galicia?

Levamos denunciándoo moito tempo. O señor Feijóo non ten unha máquina de goberno, senón que ten unha costosísima máquina de propaganda á conta dos galegos. Ten feito da CRTVG unha auténtica Concellería de propaganda sometida a interéselos partidistas e do señor Feijóo. 

O señor Feijóo non ten unha máquina de goberno, senón que ten unha costosísima máquina de propaganda á conta dos galegos

Sobre o debate dixémolo previamente, xa que, lamentablemente, sabiamos que os termos do debate non se ían a decidir como en calquera contexto democrático nin polos profesionais da CRTVG, que son magnificos, nin pola propia dirección da corporación, senón que os termos ía decidilos Feijóo e o seu equipo nun novo xesto antidemocrático. Así é como realmente foi e creo que é unha pésima noticia. Unha das primeiras tarefas que ten o próximo goberno de esquerdas é dignificar o traballo de  rádioa Televisión Pública de Galicia e facer un medio# público autónomo, independente e fóra do control político de calquera goberno.

Vostede, a nivel persoal, viviu como tantas familias unha das caras máis crúas que nos deixou a pandemia, como foi atoparse lonxe dos seus seres queridos e non poder compartir os primeiros momentos de vida dá a súa filla. Ademais, vostede mesmo pasou a enfermidade. Que sacou en limpo destes tres meses de crises?

Que son un afortunado, en primeiro lugar. Non puiden estar preto da miña filla, pero por sorte non perdín a ningún ser querido e nese sentido creo que hai que jerarquizar as perdas e dificultades que cada un ten. As reflexións fundamentais, que debemos facer todos e todas, son de debate civilizatorio, sobre cara a onde ten que ir a nosa sociedade. Iso entronca de forma clarísima co debate sobre o público, que creo que todo o mundo sexa da cor política que sexa, deuse conta de que é imprescindible un tecido de sanidade e servizos públicos como elemento de protección, pero creo que hai que ir máis aló.

Creo que nos demos conta de que hai determinada forma de vida, modos de produción ou composición de traballo que nos fai estar demasiadas veces lonxe da vida que desexamos, da xente que queremos, dos tempos que necesitamos para organizar as nosas vidas… Máis aló de que é evidente que moitos e moitos sufrimos ou sofren e que como sociedade moitos e moitas imos sufrir , tamén hai que reflexionar respecto diso dos debates importantes que nos abre un contexto como este e cara a onde nos leva o modo de vida neoliberal, conectado con moitas das consecuencias negativas que tivo o coronavirus, especialmente aquí onde levamos 11 anos de gobernos neoliberais, de destrución do público, pero tamén de vínculos sociais, de todo o que ten que ver cunha forma de vida que nos permita desenvolvernos como persoas e manter o noso vínculo e corpo social.

O gran buraco que destapou a crise sanitaria en Galicia é a situación das residencias para a terceira idade en Galicia. Centenares de mortes, a maioría en residencias privadas, que deixaron ver as carencias destes centros en canto a persoal e material. Ademais, polo menos 127 mortes foron en residencias sen que se chegase a trasladar ao enfermeiro por ser dependente. Avoga por unha investigación exhaustiva para esclarecer o ocorrido nos xeriátricos galegos? É posible apostar por un modelo 100% público?

É evidente que a primeira tarefa que ten o próximo Parlamento de Galicia é unha investigación a fondo do que sucedeu no ámbito das residencias do noso país. Pero non só o que, senón o por que sucedeu isto e as responsabilidades políticas que pode haber en todo un modelo privatizado neste país ao longo da última década.

Sobre o modelo é algo que dicimos con total claridade: hai que avanzar da man dos profesionais do sector xeriátrico cara a un modelo onde non se poida dar o que anunciaba, non só nós, senón o propio Consello de Contas, que hai anos emitiu un informe que dicía que se incumprían os contratos, que as condicións nas que se atopaban os residentes non eran as óptimas, polo que creo que hai que ir cara a un modelo onde se acabe con ese paradigma co que se fixo un negocio á asistencia aos nosos maiores. Isto ten que ser coa garantía e a protección que ofrece o público.

A primeira tarefa que ten o próximo Parlamento de Galicia é unha investigación a fondo do que sucedeu no ámbito das residencias do noso país

Doutra banda, tamén se puxo máis de relevo cábese a situación da nosa sanidade pública. Os profesionais levan meses denunciando a falta de equipos, de persoal ou os contratos precarios que padeceron mesmo durante a pandemia. A última polémica ten que ver co bono de 250 euros proposto por Feijóo para que os sanitarios gasten en hostalería e restauración, que espertou a indignación de gran parte dos profesionais. Comparte esta indignación? Que ten que dicir desta medida de compensación da Xunta?

Comparto a indignación. O que se teño que dicir é que teño unha satisfacción enorme por ver a reacción tanto colectiva como do país ao ver que os nosos sanitarios non só deixáronse a pel e nalgúns casos puxeron en risco a súa saúde por protexernos, senón que nun exercicio de saúde e unidade democrática dixeron que non aceptaban o suborno que significaba este cheque do señor Feijóo. E dixéronllo ademais o conxunto de Colexios Profesionais, o conxunto dos profesionais que compoñen os distintos ámbitos sanitarios que sofren a interinidade e a precariedade provocada polo Goberno de Feijóo.

A pasada fin de semana houbo unha mobilización de todos estes profesionais na que estivemos presentes en Santiago e cremos que o próximo Goberno de Galicia ten que reverter a situación en todo o que ten que ver no investimento público en sanidade e, sobre todo, en xerar dunha vez por todas horizontes profesionais e laborais e dereitos para o conxunto dos profesionais do sector que lles acheguen certeza, seguridade e que non continúen a senda percorrida ata o de agora. Nestes últimos anos o Partido Popular fixo do SERGAS unha auténtica empresa de traballo temporal. Hai que acabar con iso. Hai que dignificar a situación, coidar de quen nos coida como diciamos cando aplaudiamos nos balcóns. Tamén nos chama a atención que o mesmo día que houbo unha mobilización na capital galega dos profesionais sanitarios públicos o señor Feijóo estaba co señor Casado na praza de touros de Pontevedra. Iso é o que lle preocupa ao señor Feijóo a sanidade pública galega.

Durante a súa etapa como parlamentario víuselle sempre moi implicado e ao lado de os  traballadores nas manifestacións e protestas de empresas  galegas que sufriron   deslocalizacións ou despedimentos. Son o caso de Isowat, Alcoa ou mesmo R, por citar algunhas. Nun momento no que ata o turismo destapouse como un valor que non sempre é seguro, afiánzase se cabe o peso da industria nun país como Galicia. Que radiografía fai da situación actual do tecido industrial galego? Estamos a tempo de salvar todos os empregos que se  atopan ao bordo da desaparición? Cre que é posible abordar conflitos como o de Alcoa San Cibrao sen recorrer á nacionalización?

Vimos de once anos dun auténtico pesadelo para o sector industrial  galego. O peche das nosas industrias, fundamentais para nós, como as dúas plantas en perigo, tanto a nova Alu Ibérica, antes Alcoa, e a planta de San Cibrao, pero tamén doutros ámbitos como poden ser o siderúrxico ou o naval, que nos falan dun Goberno de Galicia que estivo sempre ausente á hora de exercer as súas competencias. É importante lembralo porque creo que o señor Feijóo é o prestidigitador da mentira e tratou de crer á cidadanía que el non tiña responsabilidades en moitos asuntos, por exemplo a industria. O artigo 30 do Estatuto de Autonomía de Galicia reza que a Xunta ten plenas competencias en materia industrial, pero tamén ten a Xunta plenas competencias en planificación económica. Por tanto Feijóo é o principal responsable do peche de numerosas empresas no país.

Respecto diso do que podemos facer, é evidente que é un momento o que hai que relocalizar industria cun Goberno galego que apoie e interveña de forma decida a reactivación do noso sector industrial. Creo que a situación de Alcoa San Cibrao é límite, algo que se evidencias despois das ofertas que fixo o Ministerio de Industria onde Alcoa deixou claro que nin quere vender nin buscar unha solución e se de aquí ao 12 de xullo o señor Feijóo, que o gran ausente deste conflito deste conflito e converteuse no xordo, mudo e cego desta situación, non fai absolutamente nada, o próximo Goberno fará, como fixo o Goberno autónomo de Sardeña en Italia, sentar, chamar ao Ministerio de Industria e dicir que o Goberno de Galicia está decidido a intervir da forma que sexa necesaria para garantir o máis de medio milleiro de postos de emprego directos que hai agora en xogo e os centos de postos indirectos.

Feijóo é o prestidigitador da mentira e tratou de crer á cidadanía que el non tiña responsabilidades en moitos asuntos, por exemplo a industria

Un goberno ten que ter determinación política para intervir un sector industrial e outros sectores estratéxicos. Iso é o que estamos a ver agora en Europa, onde a Unión Europea está a permitir intervencións que noutro momento non permitiría, como ocorreu con Lufthansa en Alemaña e outras iniciativas europeas. O 13 de xullo o novo Goberno tense que sentar, buscar recursos e salvar eses postos de traballo ademais de estar sentado no consello de administración de empresas estratéxicas do noso país para saber o que alí sucede e garantir que o camiño dese sector é o adecuado para os seus traballadores, para as súas comarcas e para o futuro dos galegos e galegas.

E, volvendo ao turismo, ultimamente un dos temas na rúa e entre as forzas políticas é a ‘madrileñofobia’, xusto cando dous brotes, poida que “importados”, azoutan a comunidade. Como está a percibir todo isto? Comparte ese temor? E, á vista dos brotes, cre que foi precipitado que Feijóo adiantase o fin do estado de alarma?

Todas e cada unha das medidas que tomou o señor Feijóo neste últimos cinco meses  só tiñan un fin: o propagandístico. Foi así co fin do estado de alarma e considero que hai un consenso na maior parte da cidadanía de que o estado de alarma, a pesar de ser unha medida severa, foi o mecanismo que facilitou que saísemos adiante nos momentos máis difíciles da crise.

Doutra banda non me gustan ese tipo de termos. Nin me gusta a madrileñofobia, nin me gusta por outras cuestións a catalanofobia nin me gusta a fobia á xente de ningunha procedencia.  Este país ten que ter un Goberno que non lexisle en función de intereses partidistas ou electorais senón que pense en como damos os seguintes pasos no que ten que ver nesta crise sanitaria e epidemiolóxica que nos acompañará, espero que non durante anos, pero si durante meses, pensando no benestar dos galegos e galegas. O Goberno do Estado de coalición creo que nese sentido foi un exemplo, que todas as medidas que se tomaron foron baseadas e encadradas no camiño que marcaban os expertos e é o que debe facer o Goberno de Galicia e non dar pasos en función doutros intereses.