Di un refrán popular que “rectificar é de sabios” e habería que engadir tamén que de xente responsable. A rectificación na súa liña de actuación que realizou Cidadáns desde que se fixo cargo da dirección do mesmo, Inés Arrimadas, está a servirlle para volver de novo ao centro, do que nunca se debeu marchar. É necesario un partido de centro que sirva de bisagra a dereita e esquerda, e que pode chegar a gobernar se os cidadáns vótanlles.

Arrimadas cs ep 1

Inés Arrimadas, está a dar un xiro a Cidadáns despois da marcha de Albert Rivera tras o fracaso nas pasadas eleccións xerais que lle fixo perder un bo número de deputados. A súa prepotencia manifesta e a súa inclinación á dereita, deixando orfo o centro que tan bos resultados proporcionáralle no pasado, súmase ademais que o triunfo rápido subíraselle de tal maneira, ao candidato espido, que a embriaguez do éxito e o poder fíxolle perder a realidade diaria da rúa.

Estivo a vivir nun piso de 300 metros no centro de Madrid, cun soldo de deputado quen pagaba a vivenda?, ademais do uso de un coche de gama alta blindado, elemenstos que foron en contra do líder laranxa. Hónralle que tivo a decencia de marcharse tras a derrota. Iso si deixou a Inés, o seu gran amiga e líder en Catalunya para que se fixese cargo do partido, pensando que a súa alumna avantaxada seguiría a súa liña de actuación ademais de consultarlle todas as cousas. Equivocouse, adoita pasar. A nova líder laranxa, fixo un cambio cara á moderación, volveu centrar ao partido. Iso levoulle a votar favorablemente o estado de alarma presentado polo goberno, dúas veces. Postura que incomodou a uns cuantos, os achegados a Rivera: Girauta, Mejías e de Quinto que se deron de baixa do partido por non estar de acordo coa decisión de Arrimadas de apoiar ao goberno.

A marcha destes tres políticos lémbranos, pero ao revés, o que sucedido o ano pasado, cando tamén decidiron deixar o partido Francesc de Carreiras, un dos fundadores, Javier Nart, Francisco da Torre e Toni Roldan, polo xiro á dereita que dera o partido. A viraxe ideolóxica de Albert Rivera que pasara do socialismo democrático ao liberalismo progresista e meses despois derivou a pactos disimulados con VOX e o cambio nas primarias que se viron moi limitadas, foi a mecha que prendeu o lume interno en Cidadáns que viron marcharse tamén a máis militantes de toda España. O caudillismo de Rivera acendeu a chama duns militantes que puxeran, toda a súa ilusión e esperanza, no mozo e prometedor líder do centro-esquerda e viran como este habíalles desilusionado nun tempo récord. A foto de Colón explotou dentro do partido de Rivera.

Arrimadas ben asesorada, aínda que con dificultades internas, interpuxo os intereses xerais pola pandemia, aos particulares como formación. Fíxoo a pesar do custo interno que supón a marcha destes tres políticos de confianza de Rivera. Ou quizais isto veulle ben para sacarse de encima a Girauta e de Quinto, dous fanfurriñeiros vindos a menos. O de Mejías é un tema máis de protagonismo. Dicía Cicerón que “toda arrogancia é odiosa, pero a arrogancia do talento e da elocuencia son das máis odiosas”.

Cidadáns volveu ás súas orixes da man dunha muller á que moitos crían influenciable e pouco crible, a realidade está a ser moi distinta, ao actuar con criterios propios e actuando con responsabilidade, a que lle faltaba ao prometedor Rivera.