​(VÍDEOS) O proxecto industrial do Grupo Risco para as antigas plantas de Alcoa é “fume”, critican os comités de empresa

O proxecto industrial presentado por Grupo Risco, novo propietario das antigas plantas de Alcoa na Coruña e Avilés, non recibiu unha boa acollida por parte de traballadores e sindicatos, que acusan á propietaria de “vender fume” e piden a intervención urxente do Goberno de España.

Desde Alu Ibérica, onte prometeron unha “nova etapa de futuro” cuns investimentos que levan meses de atraso, unha promesa que os afectados consideran tardía. Ademais, desde o Grupo Risco aseguraron que esta nova fase traerá consigo “comunicación e transparencia”.

López Corbach reclamou ao Ministerio de Industria "suar a camiseta"

"Temos un compromiso e vocación de permanencia a longo prazo; un proxecto de futuro que garante a continuidade da produción e o emprego das case 600 persoas que alí traballan", argumentaron os compradores da antiga Alcoa.

"AQUÍ NON HAI ABSOLUTAMENTE NADA"

Con todo, estas bonitas palabras parecen non lograr o respaldo dos traballadores. Desde Comisións Obreiras censuraron hai uns días que o acordo entre Parter Capital e Grupo Risco, que desembocou no anuncio de Alcoa de poñer fin aos pagos a Parter enmarcados no acordo da venda da planta, podería terminar “en catástrofe absoluta”.

“Hoxe tivemos unha reunión cos representantes do Grupo Risco, presentáronnos o seu proxecto industrial, e isto é soamente fume: aquí non hai absolutamente nada”, critican José Manuel Gómez da Uz, presidente do comité de empresa de Alu Ibérica en Avilés, presente no encontro. O rexeitamento da proposta non fai máis que distanciar aínda máis aos empregados, que miran con desconfianza os cambios na dirección das plantas, e os novos propietarios das antigas factorías de Alcoa.

O seu homólogo herculino, Juan Carlos López Corbacho, tamén reclama a presenza do Ministerio de Industria, e sinala ao secretario de Industria Raúl Blanco e á carteira de Reyes Maroto, encargada de “tutelar” e “buscar viabilidade para as plantas”, como corresponsables da situación que viven hoxe as plantas de Galicia e Asturias. Nese sentido, pediu aos organismos competentes do Goberno que “súen a camiseta”. “Esta camiseta non é só para sacar fotos, leva moitas xornadas de mobilización e loita. Non é ningunha lembranza”, tacha López Corbacho, que pide que se liquide “unha situación de urxencia”.

“A día de hoxe estamos peor que nunca; a día de hoxe non sabemos nin quen é o dono das plantas”, subliña López Corbacho, á vez que critica que os criterios para que Parter fose a vencedora da carreira por comprar as plantas “só coñéceos Alcoa”. “Alcoa nunca tivo boa fe neste proceso: Alcoa o que quere é destruír as plantas. Quixo pechalas, despedir a todo o mundo, e segue con esa liña”.

Os afectados piden que se aborde “automaticamente” a “intervención do Goberno de España” para garantir a viabilidade da planta e que se manteñan así os postos de emprego, en virtude do acordo alcanzado o 15 de xaneiro de 2019 “entre Alcoa e os traballadores”.

“O Ministerio de Industria non pode permitir que agora Alcoa escorra o vulto aducindo un incumprimento do seu acordo con Parter, que é absolutamente opaco, e debe de liderar a procura de futuro cos mecanismos que sexan necesarios para esa intervención, sen descartar ningún”, sinalan desde CCOO. “Se non, non temos futuro”, lamentan os comités de empresa.

FORZAS POLÍTICAS

Como Comisións, distintas forzas políticas chamaron ao Goberno para tomar cartas no asunto. O Concello da Coruña informou que solicitaría información ao Goberno pola venda da planta galega ao Grupo Risco despois dunha reunión co comité de empresa.

Con todo, previamente a esa reunión, o propio comité de empresa de Alu Ibérica da Coruña cargou contra o Goberno municipal herculino, ao que criticou por “non preguntar” pola situación dos traballadores, e denunciou á Xunta, aos que sinalou de “só aparecer para criticar ao Goberno estatal”.

Doutra banda, desde Galicia en Común e Esquerda Unida tamén reclamaron solucións ao Goberno e instaron a Raúl Blanco a celebrar unha reunión urxente ante a “elevada inseguridade sobre o presente e o futuro” dos dous centros de produción.