O Sistema Sanitario Público Gallego é un bo sistema, probablemente dos mellores do mundo. En teoría: é Público, é Universal, é Gratuíto, mantén a Equidade e é de Calidade...a condición de que os xestores e gestoran que o teñen que organizar, sexan eficaces. Sucede isto en Galicia? Nos últimos 11 anos, o Sr. Feijóo e o PP fixeron unha serie de recortes en servizos básicos de saúde que nos levaron a estar nestes momentos nunha situación de precariedade asistencial, por diferentes motivos.

A Atención Primaria está en crise permanente desde que o Sr. Feijóo, cando accedeu ao poder, eliminou de un plumazo o Plan de Mellora da Atención Primaria, acordado con todas as forzas sindicais, organizacións científicas e profesionais. Como consecuencia dos recortes orzamentarios e de persoal, xunto co abandono do modelo de saúde e do traballo en equipo, supuxo a falta da promoción, da prevención, da rehabilitación e do traballo comunitario o que precisa de equipos con máis persoal médico, de enfermería, de fisioterapia, de psicoloxía clínica, de terapia ocupacional, de logopedia ou de farmacia clínica.

Cedeuse o tema da Investigación, Desenvolvemento e Innovación (I+D+i) aos laboratorios farmacéuticos, ás multinacionais, á banca e aos fondos de investimento, que se apropiaron da intelixencia do sistema sanitario.

A Plataforma Electrónica Vortal Connecting Bussines, participada por Microsoft, Telefónica e Indra, xestiona a teleasistencia, a receita electrónica e a historia clínica. Privatizáronse todos os recursos necesarios para a planificación e xestión estratéxica do sistema, que está en mans de multinacionais que acceden a toda a información da poboación e dos centros sanitarios públicos e deciden as políticas e estratexias de acordo aos seus intereses. A maior crítica de Feijóo ao Goberno de Sánchez é pola falta de material: cando Feijóo, privatizou o “Servizo de Subministración e Loxística a empresa Severiano Servizo Móbil”.

Privatizouse o financiamento, construción e xestión de novos hospitais, mediante a Colaboración Público-Privada, o que incrementou o seu prezo e puxéronnos nas mans de fondos de investimento, de construtoras e de bancos. Os recortes no novo Hospital Álvaro Cunqueiro limitan a súa capacidade asistencial, incrementa a súa lista de espera e favorece a concertación privada. O recorte de 400 camas deste hospital fíxose para renovar o Concerto Singular con Povisa, que mellorou substancialmente as súas condicións e que posteriormente foi comprado por unha aseguradora norteamericana (Centene Corporation) por tan só 22 millóns de euros, sen que o SERGAS exercese sequera o dereito de tenteo. Este centro, cunha oferta limitada e a maior lista de espera, segue condicionando a asistencia hospitalaria de Vigo que xa está completamente en mans privadas. O incremento da concertación da atención hospitalaria co sector privado promove a privatización da asistencia. A asistencia sanitaria é prestada nun 25% por centros privados.

As Listas de Espera (en teoría defendidas pola Lei de Garantías -miúdo eufemismo- creada polo PP en solitario e en contra de todos) seguen sendo ocultadas e maquilladas de maneira sistemática (o non recoller o “xa lle chamaremos”) e que supón unha vulneración do dereito á atención da poboación, xeran temor e intranquilidade e xustifican as derivacións de pacientes a centros privados. O tempo medio entre primeira consulta e a intervención cirúrxica é de máis de medio ano.

Prosegue a deterioración da Saúde Mental. A falta de planificación e de recursos, determinan que os problemas de Saúde Mental en Galicia sexan dos máis complexos e perentorios do estado español, tanto por magnitude e prevalencia como pola saturación e inaccesibilidade aos servizos de atención. O Movemento Galego de Saúde Mental estima que é necesario un 30% máis de persoal de Psiquiatría.

A Saúde das Mujeres (queda por desenrolar o Plan Integral de Atención a Muller) está discriminada, vulnérase o dereito a unha boa saúde reprodutiva, deteriorando e pechando a orientación familiar e limitando a interrupción do embarazo no sistema público.

Mantense e acrecenta o abandono da Atención ás Drogodependencias, sen recursos nin persoal suficientes para a súa atención.

Púxose fin á limitada participación cidadán na planificación e control da actividade e a calidade asistencial do sistema, recoñecido pola Lei Xeral de Sanidade e anulada coa reforma da Lei Galega de Saúde. Desapareceron (mellor devandito: fixo desaparecer o PP) o Consello de Saúde de Galicia e os Consellos de Saúde de Área Sanitaria.

A ausencia de planificación, os recortes e a privatización dos Servizos de Ambulancia poñen en risco a vida da poboación que vive en áreas rurais, con mortes por tempos de espera inaceptables (como sucedeu recentemente).

Como di Albert Sabaf, o Supremo Líder, no libro de Daniel Asorey ‘As mulleres do fin do mundo’: “Para deter aquilo, só quedaría converter a toda a Terra nun bolo tóxico e inhabitable. A morte para todos. Así pois, mellor era o engano e o control”.

Conjuguemos o verbo aprender, para cambiar. O ben máis prezado que temos é a saúde e os responsables de que o Sistema Sanitario Público Gallego funcione, non o están facendo ben. Na nosa man está resolver a política de recortes aplicada polo PP nos últimos 11 anos. De nós depende!