É a hora dunha Europa dunha soa velocidade

Iniciamos unha nova semana de confinamento “case “total, con máis medidas restritivas que a anterior, dada a situación de contaxiados e mortos que se están producindo. Un panorama que pon nerviosa á cidadanía. Ata cando?, ata que un día, as autoridades competentes digan que se venceu ao bicho. Será a noticia máis esperada do mundo, a que desexamos todos que chegue canto antes.

Cada día facilítanse os datos sobre o número de novos contaxiados, falecidos e os que foron dados de alta por conseguir dobregarlle a man “ao bicho” que nos ten coa alma en albas. Non me equivoco se afirmo que case o total da cidadanía está pendente de coñecer a información. É como a “llamita de luz” que espera que eses números baixen o suficiente como para pensar que a este virus queda poucos días de vida.  A realidade é ben distinta, as cousas seguen igual ou peor que o día anterior, non é por desanimar, que todos estamos animados e cheos de esperanza de que isto chegará ao seu fin….

A pandemia non é só un tema de España, non, é de todo o mundo e cada un mira o lado que lle interesa pola proximidade. En Europa, unha vez máis o tema da solidariedade entre países, vai por “barrios”. Veciños que pensan en veciños, e hainos que pensan neles mesmos. Isto é Europa?, un grupo de intereses individuais?, esta Europa, nesta ocasión, noutras tamén parece “a casa de tócame Roque”, ou o que é o mesmo “sálvese quen poida”. Entón máis dun preguntarase para que queremos ser europeos?, para dicir que o somos. As institucións europeas, é dicir os países que a forman  teñen que poñerse as pilas, arrimar o ombreiro e axudar aos países que neste momento máis o necesitan, non botar máis leña ao lume, porque se nesta ocasión de necesidade extrema de solidariedade non ven os resultados, cando todo isto pasase, os países afectados terán que facer unha nova formulación e as autoridades europeas cambiar o chip, senón, uns cuantos exporanse a súa marcha, si ou si.

Di un refrán popular que “o movemento se demostra andando”, e agora é o momento do movemento para a Unión Europea. É unha situación que non pode esperar, nin quince días, nin unha semana. Ou se poñen de acordo e as axudas chegan, ou sería o gran fracaso, non é o único nos últimos tempos das nosas queridas autoridades. A solidariedade, e o tratar a todos os países integrantes da mesma maneira, é a gran prioridade do momento. Ou o fan dunha vez, ou a credibilidade, que era pouca, por certo, seguirá baixando como a escuma das ondas que rompen na area.

Terminouse os países de primeira, segunda e ata de terceira. O sur existe e un gran traballo que fan eses países que o conforman. O norte, non debe seguir sendo o dos privilexiados, os “nenos bonitos” dunha Europa de varias velocidades. Xa está ben de tanto miramiento, máis aínda coa pandemia que temos encima …. Europa si, pero en igualdade de dereitos para todos os países que a conforman. A pandemia marca o cambio de terzo das súas políticas ou non?.