No teatro da política, agora tamén no deporte, nada é o que parece, senón o que o director quere que a xente vexa. Un bo guion pode suplir a mala actuación dun actor. O mesmo que un bo actor pode chegar a tapar un mal guion, está máis que comprobado.

Xa terminou a Supercopa 2020 de fútbol celebrada en Arabia Saudita, co Real Madrid gañador deste trofeo, tras o resbalón do Barcelona que perdeu uns cantos millóns e credibilidade. Pero non imos falar diso, senón da complicidade da Federación Española de Fútbol e os equipos españois en contribuír ao lavado de imaxe -por diñeiro- dun país onde os dereitos humanos, a liberdade das mulleres e a liberdade de expresión brillan pola súa ausencia.

Os 140 millóns que se embolsará a Federación por xogar durante tres anos o campionato no país dos petrodólares xustifícanos afirmando, entre outras escusas, en que grazas á competición, conseguiuse que as mulleres puidesen estar nas mesmas bancadas que os homes e entrar pola mesma porta no estadio. Unha gran vitoria a do mandatario futbolístico español. Claro que, cando se baixa o pano, cando se apagan as luces e os asentos do estadio xa están baleiros, a realidade volve ao seu estado habitual; as mulleres seguirán ocupando unhas bancadas e os homes outras. Este é o gran logro conseguido “grazas” a levar alí a competición futbolística española. O gran triunfo, como se pode comprobar, saltou polo aire. Falará do tema, agora, Luís Rubiales? Está claro que non. Se o fai, buscará unha escusa para seguir xustificando os 140 millóns de euros que valen máis que toda unha democracia. Son situacións que se dan cando algúns se tapan o nariz, e mesmo se poñen unha venda nos ollos.

Que o príncipe encargado do deporte de Arabia Saudita explicase que o país está a cambiar, é unha alucinación provocada pola area do deserto. As cousas continúan igual: as mulleres seguen sendo propiedade dos homes, teñen que pedir permiso ao seu marido, pai ou irmán ata para saír á rúa. Aínda por riba, o papel que xoga a policía relixiosa para que as mulleres cumpran as leis é dunha crueldade extrema polo medo que implantou no país. Apertura? Din que a crueldade é a forza dos covardes.

“Se o emperador quéreme, que me pague, pois só a honra de estar con el non me alcanza”, dixo no seu día Wolfgang Amadeus Mozart. É unha frase que define moi ben a actitude dalgunhas persoas, neste caso de Luís Rubiales, que antepon o diñeiro á dignidade dunha entidade que “manexa” a millóns de persoas a través dos equipos de fútbol.

O fútbol é ou debería ser un deporte onde os valores xogan un papel importante, non só entre os que o practican senón tamén nos espectadores, especialmente nos nenos, que serán os homes e mulleres do futuro. “Canto sei con maior certeza sobre a moral e as obrigacións dos homes débollo ao fútbol", escribía o escritor e filósofo Albert Camus, gran afeccionado a este deporte. Eses valores hoxe máis que nunca están ausentes do fútbol, porque os que teñen que dar exemplo, caso Supercopa, botáronllos ás costas. Alguén debería pedir que non se utilice ao deporte rei e ás grandes figuras do fútbol para lavar a cara de réximes autoritarios. Que o próximo ano a Supercopa non volva xogarse en Arabia Saudita, rectificar é cousa de xente con valores.