Víase vir. Tal como veuse producindo, e teniendo en cuenta os posibles pactos, todo facía predicir que o Congreso dos Deputados ía converter no escenario dun circo, onde os seus actores xa marcaron o seu papel no espectáculo. Volve outra vez a división entre dereita e esquerda, esta última formada por con un conglomerado desde o PSOE ata Bildu, pasando por ERC e terminando polos cupaires, que non están dispostos, como se viu, a pasar desapercibidos. Na súa primeira intervención, marcaron o terreo no que queren actuar. Despois están, en terreo de ninguén, os parlamentarios rexionalistas, que son como un verso solto.

Vox Mesa do Congreso

Xa o vaticinaba o presidente da Mesa de Idade, Agustín Javier Zamarrón: "o día de hoxe vai ser esgotador"; e así foi o inicio da constitución da XIV Lexislatura, que vai ser de todo menos aburrida. Menos mal que Zamarrón, con ese aire valleinclanesco, soubo levar con filosofía a sesión.

Había expectación por coñecer as fórmulas de acatamento que ían utilizar algúns dos deputados/as e foi un dos principais motivos de polémica entre os dous bloques: dereita e esquerda. Isto que deixa ben ás claras os enfrontamentos que se van a producir ao longo da lexislatura que comeza con mal pé.

A elección de Batet de novo para presidir o Congreso é un xesto de Pedro Sánchez ao PSC e aos partidos independentistas, para garantirlles que as súas intervencións na cámara baixa van contar con bastante tolerancia, cousa que non ocorrería coa presidencia doutros. A Batet fáltalle forza e determinación para afrontar os novos tempos parlamentarios, coa CUP e VOX, que veñen para dar cana, por motivos ben diferentes. Tampouco se pode esquecer a presenza do resto de partidos independentistas, que non se van a quedar atrasados, como é previsible.

Se a esquerda é un conglomerado complexo, mesmo chocante, por algúns dos seus compoñentes, a dereita tampouco é que estea para botar foguetes, dadas xa as máis que evidentes diferenzas entre Cidadáns e Vox, que andan á greña, enviándose mensaxes que presaxian tormentas naquelas zonas onde Vox sustenta a gobernanza de PP e Cidadáns.

Para manexar este Parlamento tan diverso e complicado, Agustín Javier Zamarrón fose o persoal ideal, porque necesítase amorne, filosofía e sentido do humor para lidar nesta praza tan antitaurina onde se van a ter tardes de "glorias".

De todas as maneiras, hai que darlle a Batet os cen días de graza para demostrar que estabamos equivocados e que a lexislatura, se dura, vai resultar un paseo triunfal. Desde logo aburrida, o que se di aburrida, non o vai a estar.