Este foi unha fin de semana pasada por auga nalgunhas zonas de España, mentres que, no panorama político nacional, as miradas estaban postas na decisión de Máis Madrid de presentarse ás eleccións do 10-N. Finalmente, será así, se Iñigo Errejón está disposto a encabezar a candidatura do seu partido despois de esfollar varias margaridas, grazas ao 99% dos 400 militantes que lle propoñen para encabezar a candidatura despois de que Manuela Carmena declinará ser a cabeza de cartel.

Iglesias errejon

Agora queda por definir en que circunscricións van presentar candidaturas e quen van encabezalas. Nos próximos días iranse coñecendo os nomes.

A candidatura de Iñigo Errejón vai significar un torpedo na liña de flotación dos seus antigos compañeiros de Podemos, agora transformado en Unidas Podemos para darlle un perfil máis feminista, coa vista posta nun futuro da presenza dunha muller como candidata á presidencia do goberno. Para as do 10-N con toda probabilidade esta situación non vai producirse. A lista que se manexa é dunha certa continuidade: Pablo Iglesias de primeiro e Irene Montero de segunda, como está mandado, -con máis presenza mediática- e o resto de integrantes, serán da corda do xefe, xa que os críticos desapareceron da formación violeta.

A posibilidade de que Máis Madrid poida confluír coas Mareas non está descartada dado as graves e insalvables diferenzas que tiveron nos últimos tempos coa dirección podemita. En Catalunya, o partido de Colau ten a intención de seguir a súa alianza con Podemos; fíxose co poder da formación, o que quere dicir que se Errejón presenta lista, os comúns poden perder votos ante un máis que previsible cabeza de lista Jaume Asens -por certo que realizou un cambio de imaxe- cos seus desatinos independentistas que tanto molestan a unha boa parte da militancia que non sente identificada con el.

Iñigo Errejón ten boa imaxe, non está queimado, é un perfil moderado, ten talante negociador e pode recoller votos dos desencantados de Podemos. Cantos? Esa é a incógnita.

Mentres, Cidadáns, outro dos posibles prexudicados, segundo as enquisas, ten ao seu líder Albert Rivera encerrado no seu pequeno círculo . Volveuse desconfiado e máis prepotente, non se cre as enquisas e aspira, a sentar no consello de ministros. Con quen? Depende de como se poidan cadrar os números despois de coñecer os resultados. En política, dúas máis dúas non ten por que ser catro, comprobouse ao longo da historia: matemáticas e política non van precisamente da man.

O outro prexudicado do adianto electoral atopámolo en Vox, que perdeu fol e fálase dunha perda importante de deputados. Quizais por esas previsións, Abascal xa empezou a marcar perfil propio. Necesita manter o mesmo número de escanos e ser a chave do posible goberno de PP e Cidadáns.

O que si queda claro é que, coa presenza de Errejón na política nacional e a súa loita por restarlle votos a Podemos, engádense máis elementos á hora de que Pedro Sánchez teña outra opción de pacto que non sexa a de Podemos. Iso si, dependen dos escanos que poida conseguir o político con cara de neno.

O morbo está servido; finalmente, Errejón enfróntase a Iglesias.