"Pemex" avanza cara a unha nova estratexia

O presidente Andrés López Obradoiro prometeu reformar o país, terminar coa corrupción e a violencia. Necesitaba crear emprego e riqueza e expuxo a construción dunha refinería de petróleo, cun custo 2.000 millóns de dólares. As axencias de cualificación expuxeron que se o petróleo contribuía aos orzamentos case cun 20 por cento, debían baixarse os impostos e entrar en contratos de investimento público–privado (de feito, xa o fixo nos seus anos de alcalde de México D.F.). Unha nova auditora para o exercicio 2018, KPMG, destacou as fortes perdas de PEMEX e o seu crecente endebedamento, ademais de fugas de carburantes (ilegais).

Algunhas axencias de “rating” alarmáronse, porque PEMEX ten unha elevada débeda, 106 mil millóns de dólares, representada por bonos que compraron compañías de seguros e fondos de investimento. En 2015, os bonos de PETROBRAS en USD foron recalificados á baixa. Os seus custos financeiros aumentaron en 1.600 millóns, con importantes perdas de valor das súas accións.

O goberno de México tomou medidas oportunas: rebaixou a carga fiscal de PEMEX, refinanció 2.500 millóns da débeda en dólares, e posiblemente (segundo Reuters) negociou con investidores privados e con tres bancos liñas de crédito adicional.

Na primeira semana de xuño Fitch cambiou a categoría dos bonos de PEMEX e rebaixouna a “débeda especulativa” e un día despois degradou tamén a débeda soberana do país, con severas críticas do Ministro de Finanzas. Logo fíxoo Moody´s, o que supuxo que se vendesen 16.000 millóns de dólares en bonos que tiñan en carteira investidores que pactaran que se unha axencia rebaixaba o grao de cualificación venderíanos.

1. UN DESENLACE PENOSO

Brasil e México son as maiores economías de América Latina e teñen dous xigantes do petróleo: PETROBRAS e PEMEX, pero tiveron traxectorias distintas. En México, o presidente Lázaro Cárdenas nacionalizou a extracción, produción e distribución de petróleo. En 2013 privatizouse PEMEX (pero o petróleo seguiu sendo propiedade do Estado).

Brasil seguiu un modelo mixto, baseado nas políticas de autarquía na época das ditaduras militares. Tratábase de crear un gran mercado interno e substituír todas as importacións. Os equipos esenciais para a perforación dos pozos debían fabricarse en Brasil. Os gobernos democráticos conservaron en parte esas políticas, e cando se aprobou a participación de socios estranxeiros (British Gas e Repsol España), os xacementos fose costa, baixo capas de sal, perderon ritmo de avance por non dispoñer dos mellores medios de explotación.

2. A EXTRACCIÓN DE PETRÓLEO: UNHA ACTIVIDADE INTENSIVA EN CAPITAL E TECNOLOXÍA

O goberno de Brasil nomeaba os directivos de PETROBRAS e baixo o mandato dos presidentes Ignazio Lula e Dilma Rousseff non foi posible financiar con moeda local a expansión do sector. Brasil decidiu que o Estado non se endebedaría en dólares. Emitiríase débeda en reais e non sufrirían a presión dos mercados internacionais. Esas sas políticas non puideron aplicarse ao sector do petróleo e o gas natural.

PETROBRAS emitiu bonos en dólares ata 130 mil millóns. A corrupción conduciu a un saneamento e o país tivo que importar hidrocarburos. A espiral terminou con subvencións aos consumidores de gasolinas e gasoil, o que provocou déficits crecentes da Balanza de Pagos e a crise da moeda local.

Para concluír, México ten un gran valor estratéxico e está en condicións de renegociar a penosa situación actual. O seu novo presidente demostrou que o diálogo e a negociación permiten salvar a dignidade e asegurar o futuro da nación con políticas progresistas. Renegociou a antiga NAFTA e segue sendo o mellor provedor da Administración Trump, a pesar de todas as dificultades.