É unha pregunta que me fago a miúdo. Sigo sendo o mesmo compañeiro de fai 2, 4 ou 6 anos. O mesmo que foi expedientado con 5 días de emprego e soldo por denunciar a un mando policial que bebía de servizo, o que se enfrontou a un Comisario Provincial por expedientar de forma inxusta a dous Policías, o que lle plantou cara a un Fiscal Xefe por sentarlle no banco tras exercer a actividade sindical. O que tivo que responder ante Réxime Disciplinario por criticar en prensa o acoso laboral que sufría boa parte dun persoal galego, o que denunciou ante Fiscalía á Administración por non repartir os chalecos femininos tras a morte dunha compañeira, o que estivo á beira dos compañeiros da Operación Zamburiña cando moitos renegaban deles, o que traballa día a día para que aos afiliados ao SUP non lle pisen os seus dereitos e teñan os mellores servizos xurídicos e a máxima formación de calidade. Todo iso é posible grazas a un gran equipo de representantes que cren neste proxecto.

Algúns, de forma intencionada tratan de desprestixiarme, atácanme de forma gratuíta e sen darme a oportunidade de defenderme con memes e manipulacións varias, insultos e mentiras, metendo mesmo á familia por medio. Dicían que me daría sarpullido o uniforme e que o meu era pura pompa, que ía traballar dúas xornadas e que a cesión da liberación ao compañeiro da UIP para que coidase do seu fillo gravemente enfermo era unha manobra electoralista. En lugar de investir tanto tempo en desacreditar a acción, que a fixese por calquera compañeiro en situación similar, fose hoxe ou hai 2 anos, sería máis acertado que preguntasen como está o fillo do compañeiro e como poderían axudarlle. Se fose un dos seus, criticarían igualmente o feito? O tempo vai dando ou quitando razóns. Eses novos sindicalistas cuxa principal preocupación é cargar contra o SUP, debesen saber que o “inimigo” non somos nós. A loita é contra a Administración e aí debésemos coincidir todas as Organizacións sindicais, pero foi Jusapol quen rompeu de forma unilateral a Unidade de Acción con todos os sindicatos representativos o día 21 de decembro de 2017. Aí está a hemeroteca. A mesma que revela como nunca se farían sindicato ou como quixeron tombar a través dunha Proposición de Unidos Podemos o Acordo de Equiparación, a que recolle as críticas polos convenios de colaboración dos sindicatos ou pola oferta formativa destes, xustamente o que eles poñen agora en valor.

O SUP é un sindicato responsable e o seu principal aval é o traballo dos seus delegados. Esta seriedade fai que cando un compañeiro transmite un problema, póñase en marcha a maquinaria para alcanzar unha resolución satisfactoria. Cando unha norma é beneficiosa para colectivo apóiaa tras levar as negociacións ao límite e cando é nefasta non a apoia e mobilízase, como sucedeu coa Lei de Persoal ou coa Xornada Laboral.

Esta semana, asistimos a un debate entre o Presidente de Jusapol e a Secretaria Xeral do SUP onde quedou claro que a Natán Espinosa ten unhas limitacións de vulto, deixando patente que se o sacas das 5 brechas salariais e das mensaxes populistas que repite ata a saciedade, non sabe de máis problemas que afecten o colectivo. Non aclarou se van gozar de liberacións tras as eleccións ao Consello, tampouco explicou se repartirán os 300.000 euros da ILP. Non reprobou as pintadas nas Comisarías nin os ataques persoais aos representantes sindicais, nin comentou a súa errada relación con ASP e ARP.

Como me dicía un recentemente afiliado ao SUP: acudín a vós porque o meu problema non se soluciona co JuJuJu, fai falta traballo e rigor nas formulacións e polo momento, o SUP aí é onde marca a diferenza.