​13.481

13.481. Ese é o número favorito do novo Sindicato policial. Si, ese que promete a equiparación salarial a base de mensaxes populistas e de escenarios afastados da realidade. A súa estratexia é sinxela pero falta de ética, e nalgúns casos, ata reprochable. Os seus esforzos céntranse en desacreditar ao resto de sindicatos ou simplemente a aquel que pensa distinto. Baixo o lema é “aporta o aporta” non teñen ningún reparo en realizar pintadas en taboleiros sindicais, insultar baixo o anonimato das redes, faltar ao respecto en grupo de WhatsApp, Telegram ou Facebook e un longo etcétera.

O fin non xustifica os medios. É loable que busquen gañarse a confianza do colectivo tratando de poñer en valor o seu traballo sindical pero non o é tanto, que dirixan a súa ira cara a compañer@s que se deixan a pel cada día por mellorar as condicións laborais dos policías, algo, que os máis veteranos, levan facendo 41 anos.

Agora que se vai cumprindo o acordo de Equiparación Salarial asinado hai un ano, cadrando as cifras anunciadas polos sindicatos policiais, acentúase por parte do novo Sindicato, o recorrente 13.481. E por que? Porque nos tachaban de “vendidos”, “traidores” ou de “estómagos agradecidos” cando anunciabamos que, coa firma do acordo de equiparación, en 2020, veriamos incrementadas as nosas nóminas nuns 560 euros de media. Co avanzado onte na Comisión Técnica, dentro de dous meses, chegaremos a case o 70% do diñeiro anunciado, o que supón 380 euros máis brutos ao mes para cada Policía Nacional. Preto de 80% dese incremento, é froito do acordo de equiparación. O resto pertence á subida da Función Pública.

A Asociación embrionaria do novo Sindicato, quería que non se asinase o acordo de equiparación do 12 de marzo de 2018, principalmente porque deixaba fóra a 13.481 policías en segunda actividade e gardas civís en reserva. Claro que nos gustase que o incremento salarial fose parar ao Complemento Específico Xeneral en lugar de ir parar ao Complemento Específico Singular e que repercutise nesa situación, pero cando te sentas a negociar, a outra parte tamén conta. O todo ou nada, neste caso, e á vista do que sucedería despois co cambio de Goberno, a presión doutros colectivos que tamén solicitaban melloras e a posibilidade de perder o apoio de medios de comunicación e cidadáns tras o acontecido o 1 de outubro de 2017, era un risco demasiado grande. Se o asumísemos, teriamos, a partir de abril deste ano, case 300 euros menos ao mes, froito do Acordo de Equiparación e a nosa nómina, só veríase incrementada en pouco máis de 80 euros -parte relativa á subida da Función Pública-. E, é que, ademais, se falamos en termos de equiparación cos Mossos, eles non dispoñen de Segunda Actividade sen Destino. Por iso, a Administración tivo a xustificación perfecta. Aínda así, grazas ao traballo dos sindicatos, conseguiuse manter este dereito socio-laboral -hai que lembrar que estaba na folla de ruta de Interior suprimilo-. Tamén se habilitou a través do acordo, a posibilidade do retorno a activo desde Segunda Actividade, posto que a Administración puxo como liña vermella non incentivar o pase a Segunda Actividade. Da mesma maneira, esixiuse a contratación dunha Consultora externa para analizar a equiparación posto por posto e obrígase ao desenvolvemento dunha Lei que evite futuras desigualdades.

Cónstame que o SUP actúa con responsabilidade. Cando un acordo é malo para o colectivo, rexéitao e maniféstase, como fixo, por exemplo, coa Lei de Persoal ou a Xornada Laboral. Cando considera que é vantaxoso, secúndao. A firma do acordo, non implica que deixe de traballar noutros asuntos de vital importancia para o colectivo, mentres se mantén vixiante para que se cumpra o pactado. Nese sentido, leva xa desde 2015 traballando na Reclasificación ao Grupo B para a Escala Básica, co obxectivo de mellorar as pensións de xubilación, viuvez e orfandade, así como outras medidas encamiñadas a incrementar a nómina dos compañeiros en Segunda Actividade.

É moi fácil criticar todo o que fai o outro, pero cando toca poñerse en primeira fila, as cousas, normalmente cambian. Cal era o plan do novo sindicato para lograr a equiparación?:

• Primeiro paso: non asinar o acordo do 12 de marzo. Sen el, en 2020, teriamos 410 euros menos brutos ao mes de media nas nosas nóminas.
• Segundo: confiar en que Cidadáns non aprobase os Orzamentos Xerais de 2018. Se a equiparación fose tan importante para este partido político, segundo a tese desta asociación, non apoiasen os PGE do 18.
• Terceiro: entregarse á ILP. A día de hoxe, o seu percorrido é incerto e máis coa actual situación de inestabilidade política.

Xa en referencia aos acordos das Comisións de Seguimento e Técnica do Acordo celebradas esta semana, significar, que os representantes sindicais da Policía gañaron, no día de onte, o pulso á Garda Civil, conseguindo preto dun 2% máis para Policía Nacional que ían ir parar á benemérita, sobre a repartición dos 250 millóns para este exercicio, logrando ademais, que o incremento se realice con carácter retroactivo desde o mes de xaneiro, aínda que se perciba na nómina de abril.

Aos poucos, o tempo vai aclarando intencións. Os movementos que foron facendo desde a nova asociación, está cada vez máis claro, que ían dirixidos a converterse no que sempre criticaron e do que tanto renegaron. Proba diso, é que, a poucos meses das eleccións sindicais, empezan a voar os coitelos polos asentos no Consello de Policía.

Sinto moi orgullo do meu Sindicato, o cal, por certo, hoxe cumpre 41 anos de historia. Felicidades!!! VIVA O SUP!!! #41AñosConquistandoDerechos