Ante este tema tan controvertido, témonos que expor se as normas (leis orgánicas, reais decretos, etc...) xeráronse por azar e sen reflexión previa.

Ao meu entender, non. Son froito dunha reflexión profunda das diferentes situacións e baixo o marco da Constitución Española. É precisamente no artigo 103 da Constitución Española onde se establece o marco xurídico de calquera Administración: “A Administración Pública serve con obxectividade os intereses xerais e actúa de acordo cos principios de eficacia, xerarquía, descentralización, desconcentración e coordinación, con sometemento pleno á lei e ao dereito.” É dicir, a distribución de competencias debe de buscar como obxectivo a eficacia no servizo, mediante a especialización dos funcionarios, así como, o desenvolvelo de forma eficiente (cos menores custos económicos, para que non acaben repercutindo nos cidadáns). Este obxectivo vén reflectido no artigo 12 da L.Ou. 2/86, a través do que se establece a distribución de competencias.

É relevante matizar que se trata dunha distribución material, polo que as Forzas e Corpos de Seguridade do Estado están obrigadas a lacooperación recíproca no desempeño das súas competencias respectivas, a fin de lograr a maior eficacia no servizo, o cal non se debe confundir coa invasión das competencias do outro corpo, dado que esa acción, vai producir numerosos efecto negativos, como son: o abandono das súas propias competencias, a duplicidade de xestións, a descoordinación ou a ineficacia, entre outras.

Á hora de interpretar as leis debemos de ter en conta os criterios establecidos no artigo 3, do Código Civil: “as normas interpretaranse segundo o sentido propio das súas palabras, en relación co contexto, os antecedentes históricos e lexislativos, e a realidade social do tempo en que han de ser aplicadas, atendendo fundamentalmente ao espírito e finalidade daquelas.” Polo que a distribución material de competencias efectuouse tendo en conta principalmente: por unha banda a distribución territorial (o Corpo Nacional de Policía exercitará ditas funcións nas capitais de provincia e nos termos municipais e núcleos urbanos que o Goberno determine e a Garda Civil exerceraas no resto do territorio nacional e o seu mar territorial) e doutra banda as características de cada corpo (o Corpo Nacional de Policía, que é un Instituto Armado de natureza civil e a Garda Civil, que é un Instituto Armado de natureza militar).

Partindo do exposto anteriormente atopámonos que a Lei establece como competencias da Policía Nacional, entre outras: o control de entrada e saída do territorio nacional de españois e estranxeiros; as previstas na lexislación sobre estranxeiría, refuxio e asilo, extradición, expulsión, emigración e inmigración; a investigación e persecución dos delitos relacionados coa droga; a colaboración e prestación de auxilio ás policías doutros países, o control das entidades e servizos privados de seguridade, vixilancia e investigación, do seu persoal, medios e actuacións. Todas as competencias anteriormente expostas están relacionadas co feito ter unha natureza civil e o feito de estar a prestar servizo nas grandes cidades, onde se atopan os principais postos fronteirizos exteriores (portos e aeroportos) e onde prestan os seus labores de Seguridade Cidadá e de Policía Xudicial, dada a distribución territorial de competencias.

Mentres, establece para a Garda Civil entre outras, as seguintes competencias materiais: velar polo cumprimento das disposicións que tendan á conservación da natureza e medio ambiente, dos recursos hidráulicos, forestais e de calquera outra índole relacionada coa natureza; a vixilancia do tráfico, tránsito e transporte nas vías públicas interurbanas; a custodia de vías de comunicación terrestre, costas, fronteiras, portos, aeroportos e centros e instalacións que polo seu interese requírano; o resgardo fiscal do Estado e as actuacións encamiñadas a evitar e perseguir o contrabando; a condución interurbana de presos e detidos e as derivadas da lexislación vixente sobre armas e explosivos.

Todas as competencias anteriormente expostas están relacionadas co feito de que a Garda Civil presta servizo no rural e no seu mar territorial, así como, coa súa natureza militar.

Destacando que esta natureza militar xustifica que realicen a custodia das instalacións e o seu perímetro exterior, o cal non se debe de confundir coa realización doutro tipo de competencias como é a orde pública e a seguridade das zonas públicas desas instalacións, a investigación dos ilícitos penais que ocorran nelas. Así como, o interferir nos labores propios que se realicen nas instalacións, como é no caso dos postos fronteirizos exteriores (portos e aeroportos), os labores de control fronteirizo (tráfico de drogas e inmigración irregular) que son competencia da Policía Nacional.

A situación actual de invasión de competencias da Policía Nacional por parte da Garda Civil, xera un desvío masivo de medios do rural ás grandes cidades, o cal deixa indefenso ao rural español, aumentando da inseguridade pola ausencia de patrullas da Garda Civil en moitos termos municipais.

Existe unha actitude permisiva cara á Garda Civil, que sen ningún tipo de trabas, entra no noso terreo nunha clara vocación urbana e internacional, deixando sen servizo zonas rurais e ocupando destinos que son, por Lei, de ámbito da Policía.

Ou se respecta a Lei ou se modifica o modelo policial, pero facer a vista gorda, non é a solución.