Soubemos que o Presidente do Goberno do Reino de España escribiulle unha carta ao sátrapa que mal-preside a Generalitat de Catalunya. Antes, esas cousas arranxábanse cunha chamada de teléfono, tras a cal, os Xefes de Gabinete poñíanse en marcha e cadraban datas e horario.

Agora, como estes dous xenios da política non se falan, recórrese ao papel oficial e a un desdén calculado, que no caso catalán pasa por facer unha chamada a Bruxelas antes de contestar. O xornalista cre que a entrevista se celebrará pasados os xestos despectivos que aínda se teñen que escenificar.

Achégase o día 21 e todos andamos preparándonos para a posible emerxencia que se nos vén encima. Tamén os xornalistas "de proximidade", porque, cos outros, os das grandes cabeceiras non haberá problema, xa que os da mafia do lazo saben perfectamente que se lles poñen barreiras, o efecto multiplicador dos seus fazañas bélicas non chegará a ningunha parte e o mundo non se decatará das súas accións de guerra.

Pero claro, os que estamos en praza, non somos o mesmo. Xa saben Vds. a vella consigna do supremacista: “Forte cos débiles, e débil cos poderosos”. Así que aos pequenos só quédanos botarlle valor e cantar aquilo que tarareábamos cando eramos nenos, refírome aos da miña xeración, naturalmente: “Aquí espéroche, comendo un ovo (ou cun par de ovos en versión actual), patacas fritas e un caramelo”.

Que vén o Goberno! Que hai consello de Ministros ! Ao final, a vergoña propia púidolle ao medo, o cal nos parece estupendo. O antigo edificio da Bolsa gañoulle pola man a Pedralbes. E digan o que digan uns e outros, se con seis mil policías Pedro Sánchez non se pode reunir tranquilo coas súas Ministras e Ministros para anunciar a subida das pensións, é que o G-20 tampouco poderá celebrarse en ningún lugar do mundo.

Outra cousa é que os do CDR's corten a Junquera, paralicen os portos ou non deixen voar aos avións desde O Prat. Se iso conségueno, é que hai que romper a baralla e tomar outras medidas para defender a Democracia española e a Autonomía catalá.

Como hoxe toca ser optimistas, tentemos entre todos desinflar o globo e supoñamos que o día 22 sairá por Eivissa un sol primaveral e que cada un volveremos ás nosas cousas mentres escoitamos con esperanza aos nenos de San Ildefonso cantando, como cada ano, o Gordo de Nadal.

Que así sexa.