Os CDR, os GAAR, Mossos, Torra e os curas repartindo hostias

Cando criamos que estaba case todo visto, digo ben, case, resulta que aínda quedan moitas cousas por ver, por moi surrealista que pareza. A semana pasada iniciábase unha folga de fame inducida por Jordi Sànchez e seguida por Jordi Turull, Josep Rull e Joaquim Forn, estes tres últimos da exconvergencia que con novas siglas segue sen levantar cabeza... Jordi Sànchez, considerado o ideólogo da criatura de Puigdemont que é a Crida, e que desexa relanzar, quere volver ao activismo do que tanto rédito político e mediático sacou. A súa intención é conseguir unha candidatura unitaria do independentismo, sendo o pai prior do invento. Apertar, apertar e seguir apertando aos de ERC para que cedan ás súas pretensións. Se isto non o consegue, os republicanos quedarán como culpables e traidores. El é un mártir da causa, os outros compañeiros de prisión que non lles seguen na folga, xa poden imaxinar a opinión que teñen, aínda que haxa foto de unidade polo medio. Montaxe e publicidade da nova xefa de prensa dos tres folguistas de fame, Pilar Calvo, experiodista deportiva, hoxe dedicada ao mundo dos negocios. Pero a estratexia de folga é tamén unha presión sobre a xustiza ante o xuízo que se iniciará nos primeiros meses do próximo ano.

Conforme foi avanzando a semana, os acontecementos foron subindo de ton, non só polos resultados das eleccións andaluzas, que tamén, dado o avance da formación política de ultradereita VOX, senón polas tomas de decisións, viaxes a Bruxelas a adorar ao Santón Puigdemont. Por certo, quen paga os gastos de todos os consellers, presidente, deputados, cargos electos e públicos que viaxan alí? 

Mentres presentan o Consell da República, papel mollado, insístese na declaración unilateral, agora co modelo Eslovenia que anuncia o presidente suplente Torra.

A versión é de Puigdemont, coma se esta fose a xa a definitiva, para seguir co mantra de sempre. Esquécense de explicar un pequeñísimo detalle: 74 mortos foi o custo do proceso. Escoitando a Toni Comín, o fuxido afirma: "o tramo que queda para chegar ata o final, non nos temos que enganar máis, será dramático. Chegou a hora, non podemos esperar, chegou a hora de pagar o prezo, alto, inxusto, pero inevitable da nosa liberdade; só se estamos dispostos a pagar este prezo seremos libres". Así rematou o filosofo que vive en Bruxelas, a conta do erario público, que os conflitos e as súas consecuencias cóllenlle a uns cuantos quilómetros. Que veña a Barcelona, que asuma a súa responsabilidade e logo que fale! Animar á confrontación é dunha baixeza moral e política indigna do apelido que leva.

Ás actuacións estelares dos CDR sumóuselles outro novo colectivo -sempre son os mesmos que van engadindo siglas para dar sensación de suma de colectivos- GAAR, que significa Grupos Autónomos de Accións Rápids. Hai que ter o diccionario a man para comprender tanta sigla. Pois como lles ía explicando, están a facer das súas nas rúas, con enfrontamentos con mossos incluídos e a consecuente queixa da CUP que pide o cesamento do conseller Buch pola "violencia" empregada polos policías autonómicos e este ponse de lado á hora de defender aos seus axentes. Isto non é suficiente e o presidente Torra -agora en folga de fame- arremete contra os mandos dos seus policías.

Os xornalistas de cabeceira, todos sabemos quen son, dinlles que hai moito mosso facha que provén da Policía Nacional e a Garda Civil. Se hai mossos fachas, aos outros que cualificativo pónselles? Os nosos? A policía é a policía, e non reparten hostias consagradas, como os curas, senón das outras, aínda que non nos guste. Mentres nos preguntamos Que sucede cos pais, avós e outros familiares "fachas" que tiveron uns cuantos dirixentes que agora van pola vida de puros e santos? Sen ir máis lonxe, Lluís Llach, que ten uns cuantos fachas entre a súa familia.

Agora resulta que os fachas son os de fóra e que en Catalunya, nunca houbo “fachas”. Onde están os miles de cataláns que recibían con bandeiras e aclamacións a Franco nas súas viaxes a Barcelona? Esfurmáronse como a memoria da sangre pura. Xa está ben de tanta hipocrisía! A historia é a que é, e negándoa non se elimina. O que non hai que facer é non repetila.

Como os mossos están en plan samaritano, non queren máis amoestacións, nin críticas, este domingo os CDR, os GAAR e outros reapaciñosinocentes, cortaron a AP, a Diagonal e fixeron das súas sen ser molestados polos axentes sen autoridade, para que non se incomode o presidente Torra porque igual estaba o seu fillo entre esa inocente cuadrilla de indesexables que campa ás súas anchas sen respectar nada.

Mentres todo isto sucede, o presidente viaxeiro non fala de todas as manifestacións e reclamacións dos funcionarios que están ata os cumios de sufrir as consecuencias dun goberno que non goberna, que está sempre de viaxe, que só ten unha prioridade: buscar a maneira de seguir enfrontado á sociedade catalá ata que isto explote.

O PP produciu independentistas e os independentistas fabricaron á ultradereita VOX. Iso é o que quere? Pois o están conseguindo.

'Os CDR, os GAAR, mossos, Torra e os curas repartindo hostias' orixinalmente en catalunyapress.es.