​O Vaticano garda silencio

A visita da Vicepresidenta do goberno socialista español Carmen Calvo ao Vaticano, e a súa entrevista co poderoso Secretario de Estado Monseñor Pietro Parolín parece levantar o entusiasmo dos inquilinos da Moncloa. Segundo din os sociatas, todo foi como a seda, e a xerarquía romana vai axudar á exhumación de Franco mediando mesmo coa familia do xeneral para que non o trasladen á Cripta da Catedral da Almudena.

Ante tal despregamento de entusiasmo, un mírallo e pregúntase o por que de que da visita da Vicetodo socialista non se publique nin unha liña no número de onte de ‘L´Observatore’. Non lles soa a Vds. raro? Ademais, o que se aproveite o baleiro dun embaixador español ante a Santa Sé para requirir a audiencia ante o Nuncio Apostólico en Madrid, e que por tanto, a charla celébrese sen a presenza do noso máximo representante diplomático, dispara a nosa desconfianza da verdadeira natureza do falado e que o que agora se anuncia sexa realmente o que se pactou. Non hai testemuñas!

O Vaticano é mestre en diplomacia florentina e, sobre todo, en gardar longos e embarazosos silencios. En España, Franco "gañoulles unha Cruzada" e os curas, co Ditador -salvo honorables excepcións- viviron unha das etapas mais "florecentes" da súa longa historia. No meu Galicia natal eu escoitaba na miña infancia: Vives como un cura! Logo, tras corenta anos de Ditadura, comezou a oírllo de Tarancón ao paredón, que é o que gritaban os nostálxicos do Réxime cando, durante a Transición, o enérxico Cardeal fumábase fermosos puros mentres apoiaba a idea do novo Monarca de virar cara á Democracia e abolir os Foros franquistas.

Agora manda na sede madrileña Carlos Osoro Sierra, un primado que non parece querer leas co da exhumación do Ditador, e moito menos que o Monseñor Blázquez, que goza da confianza do mismísimo Papa Francisco, a quen todos esperan non ter que acudir para que arranxe un tema tan vidrioso. Por iso, a pesar do que se diga ou escriba en Madrid, soa a máis crible que cando ambos os cardeais movan ficha supoñamos que Goberno e Igrexa chegaron por fin a un acordo amigable.

Mentres tanto, a balanza seguirá sen inclinarse cara a ningunha parte, porque o que lle falta ao Goberno Sánchez é poñer encima da mesa un documento que mostre a folla de ruta que o Executivo español vai seguir no asunto de as moi polémicas inmatriculaciones e tamén no pago de os impostos que a Igrexa non acaba de abonar, como é a súa obrigación.

Mentres iso non se arranxe, que se vaia Carmen Calvo comprando unha mantilla por se ha de asistir antes a unha canonización, como xa fixo a súa correlixionaria María Teresa Fernández de la Vega; a continuación, que faga que Borrell nomee un novo Embaixador ante o Vaticano -non nos vale xa Paco Vázquez-; e finalmente pida audiencia ante A súa Santidade para o Presidente Sánchez e Señora, que estou seguro estará encantado de aparecer -esta vez si- na portada do ‘L'Observatore’ como sempre pasou cando se fan ben as cousas, nos 150 anos de historia que ten xa o diario oficial do Vaticano.

Mentres tanto, a esperar e a gardar silencio ou... tirar pola recta e lembrar que este é un Estado aconfesional e democrático que ten a obrigación de ditar as súas propias leis.

'O Vaticano garda silencio' é un artigo orixinal de catalunyapress.es