Este martes confirmábase oficialmente o que era un segredo a voces: o asasinato do xornalista saudita Jamal Khashoggi en mans de "compatriotas" seus, por orde, segundo parece, dalgún alto mandatario do seu país ao que non lle gustaban as informacións do xornalista fincado en Estados Unidos, onde se trasladou para poder desempeñar o seu traballo coa liberdade que non gozaba no seu país. O asasinato produciuse dentro das dependencias do consulado saudita en Istambul, onde acudira para recoller uns documentos para casar.
A execución do xornalista levantou as críticas de moitos países que non entenderon que en pleno século XXI síganse producindo este tipo de actos... Especialmente crítico foi o presidente de EEUU xa que Khasshoggi tiña fixada a súa residencia e traballaba nese país, aínda que poucos días despois a súa intransixencia transformábase en "aceptación" das explicacións dadas pola monarquía. Os intereses económicos sempre xogan un papel fundamental nas relacións.
Non hai que esquecer que Arabia Saudita foi e segue sendo un dos pesos pesados políticos, económicos e relixiosos do mundo árabe, por moitas razóns, entre elas, o petróleo que tanto diñeiro achega á monarquía. Sen esquecer que é o centro do Islam, onde se atopa os dous centros relixiosos e de peregrinaxe máis importes do Islam: A Meca e Medina, que lles confire ao país un poder indiscutible. Por iso, os seus mandatarios considéranse os elixidos e portadores da idea de salvación. Iso ninguén o pode cambiar, de momento. É unha rendibilidade relixiosa que ninguén discute.
Servirá de algo este criminal suceso? Creo que durante un tempo falásese diso, pero pasado uns meses, as augas turbias volverán ao seu leito e só na memoria dalgúns quedará gravado o feitos. O tempo e o diñeiro son dous elementos moi disuasivos.
A profesión de xornalista converteuse hai xa tempo nun traballo moi perigoso nos países conde a democracia brilla pola súa ausencia. Hai bos exemplos diso. O pasado ano, segundo recolle Reporteiros sen Fronteiras, 65 xornalistas foron asasinados no mundo cando realizaban o seu traballo. Deles, 39 foron executados por encargo, debido aos seus traballos de investigación, que afectaban os intereses de autoridades políticas, relixiosas, económicas ou de grupos criminais.
A estes grupos de poder mafiosos, non lles gustan as informacións de xornalistas valentes que nunca se amedrentaron á hora de explicar o que estaban a suceder con eles. A súa estratexia é ben coñecida: "o que non se poden comprar, elimínase". Hai que tapar a boca como sexa. Son individuos crense impunes.
Dicía o xornalista mexicano Javier Valdez, asasinado en 2017, que "non me considero unha persoa valente nin un heroe, senón alguén que ten dignidade".
Para facer un bo xornalismo faría falta tamén o acompañamento dunha sociedade comprometida. O tema da liberdade de expresión non é só dos xornalistas.
Escribe o teu comentario