O Banco Popular condenado a pagar máis de 30.000 euros a un matrimonio pola compra de bonos convertibles

O Xulgado de Primeira Instancia número 10 de Barcelona condenou a Banco Popular (agora Banco Santander) a reintegrar a un matrimonio o importe de 30.000 euros, máis os intereses legais desde a data de cada orde de compra, minorando da devandita cantidade os intereses obtidos durante a vixencia do investimento e con expresa imposición de costas.

Segundo a sentenza, á que tivo acceso Europa Press, Banco Popular non actuou cumprindo o seu deber de información, dilixencia e transparencia, á vez que non asumiu as funcións de asesoramento, de forma que os clientes decidiron contratar bonos subordinados obrigatoriamente convertibles.

Este tipo de produtos financeiros caracterízanse pola súa complexidade, o que obriga á entidade financeira que os comercializa a ofrecer unha información especialmente coidadosa, sobre todo cando se trata de investidores comerciantes polo miúdo.

"Exercítase a acción de nulidade por actuar a demandada con abuso de dereito e por erro no consentimento prestado, da orde de compra do 2 de outubro de 2009 de bonos subordinados obrigatoriamente convertibles subscritos entre as partes por importe de 30.000 euros, así como a orde de subscrición de valores referente á oferta pública de adquisición mediante troco do 7 de maio de 2012, así como do posterior troco por accións unilateral efectuado pola entidade", reza a sentenza.

Os bonos subordinados necesariamente trocables eran utilizados polas entidades financeiras para recapitalizarse. Ao sector bancario esíxeselle manter un coeficiente de solvencia para reforzar a súa resistencia fronte a perdas non previstas, de modo que debe manterse unha proporción entre os seus recursos propios e os riscos que asumen.

Para cumprir con estas esixencias de recapitalización, o banco podía acudir directamente ás ampliacións de capital, pero neste caso a captación de novos socios podía verse prexudicada pola baixa confianza nos bancos en plena crise financeira.

A principal característica destes bonos é que ao comezo outorgan un interese fixo, mentres dura o bono, pero despois, cando o investidor convértese en accionista do banco, a achega adquire as características dun investimento en renda variable, co consecuente risco de perda do capital investido.

Así, no momento da achega por parte do investidor comerciante polo miúdo, o seu diñeiro ten similitude cun depósito, ao cabo implica a adquisición obrigatoria do capital do banco, coa diferenza, e agravante, de que os bonos non se poden vender.

RISCOS DO PRODUTO

O Xulgado tamén rexeitou a pretensión do banco de alegar caducidade na acción. Ademais, a firma da cláusula de suposta exoneración onde se debe recoñecer ter coñecemento da natureza e riscos do produto, asínase dúas semanas despois de adquirirse o mesmo.

A sentenza censura que non se realizasen gráficos ou simulacións, nin consta que se lese o tríptico informativo. Neste sentido, o socio director de Navas & Cusí, Juan Ignacio Navas, dixo que se incorreu en "un grave déficit informativo, desgraciadamente, demasiado común".

"Trátase de unha sentenza moi relevante porque abre a porta a moitas outras nulidades de bonistas do Popular aos que se colocou o produto sen a debida transparencia", subliñou Navas.