As casualidades dos poderes

A primeira semana de xullo empezou entretida, con présas, sospeitas e intrigas. Este luns, o fuxido Puigdemont reclamaba os seus “dereitos” como expresidente: coche oficial, oficina en Bruxelas, persoal, gastos de representación,... soldo non porque cobra como deputado. 

No Congreso dos Deputados, presentación de candidaturas para presidir a RTVE, sen acordo entre os partidos. Cada un quere colocar aos seus para controlar os medios públicos. O PP presenta ao incombustible e acomodaticio,  Eladio Jareño, coñecido como o “Lunni”. Mentres que o PSOE facía o propio con Tomás Fernando Flores xornalista de RNE. Na primeira volta, non saíu ningún. Na segunda, con toda probabilidade, esta mesma semana, con maioría simple, o partido no goberno e os seus apéndices sacarán adiante o tema.

Ernest Maragall, o conseller de “exteriores” da Generalitat di que espera que a nova Delegada da Generalitat en Bruxelas non teña problemas coas institucións europeas. A “embaixadora”, non é outra que a exconsellera fuxida, Meritxell Serret. É do xénero parvo que pense así o tete Maragall á súa idade, a provocación é un síntoma.

Tamén a tarde do luns chegaron dúas noticias que por esperadas non sorprenderon a case ninguén: a sentenza do Caso Pretoria, onde socialistas e converxentes saen moi pringados. A Audiencia Nacional condenou a Macià Alavedra e Lluís Prenafeta a un ano e once meses de cárcere polo seu pacto coa Fiscalía Anticorrupción e unha multa de 3,2 millóns de euros ao primeiro e 5,8 a Prenafeta. Dous homes fortes no goberno de Jordi Pujol.

Para ao considerado máximo responsable da “trama”, Luigi, caéronlle sete anos e un mes de prisión e 14,1 millóns de multa.

Para ao tamén exsocialista Bartomeu Muñoz, exalcalde de Santa Coloma, o tribunal impúxolle cinco anos e nove meses de prisión e unha multa de 3,4 millóns de euros. As penas poden considerarse leves se se ten en conta as peticións do fiscal. Esperábase a sentenza, pero curiosamente sae agora, despois da Gürtel e da chegada ao goberno de Pedro Sánchez. Pero como din algúns, a xustiza non está suxeita aos poderes políticos.

Para terminar a xornada, anúnciase que os presos políticos independentistas durmirán esta semana en cárceres cataláns. Iso vaise a producir días antes da esperada reunión do Presidente do Goberno, Pedro Sánchez, e o da Generalitat de Catalunya, Quim Torra, quizais como xesto de boa vontade para facilitar o camiño do encontro. Camiño que está cheo de fochancas, pedras, silvas e que pode terminar como o rosario da Aurora. Pero é unha autentica casualidade. A xustiza é independente, e o goberno acata sen rechistar as súas decisións e aquí todos representan o papel que lles toca.

“Non existe a casualidade, porque a casualidade é a providencia dos imbéciles, e a xustiza quere que os imbéciles non teñan providencia”, dicía León Boy.

Se a semana empezou con todas estas casualidades, como  vai terminar? Quizais, como diría un escéptico, cunha onda de calor ou unha tormenta de verán. Iso é posible, e aí non hai casualidade que vaia. O único que aínda non se controla- de momento- son os efectos da natureza que non ten ataduras, nin compromisos e as leis as marca ela directamente, sen intermediarios.