Algunhas persoas incorpóranse xa aos seus lugares habituais, despois de pasar uns días de vacacións, ben merecidas por certo. Outros cambiarán a súa rutina destes días pola outra das obrigacións que lles tocan, sen vacacións algunhas.

A tradicional mona de Pascua serviu para marcar, en Catalunya, que se terminou a Semana Santa: festexos relixiosos, -para os que sexan católicos- e os que non, pois iso, a volta á “normalidade” e os conflitos políticos que se deixaron aparcados por uns días esperando que un milagre solucione a crise política catalá.

Para que non decaia o fervor, os Comités da República estiveron facendo actos mediáticos con cortes dalgunhas estradas, e levantando barreiras nas peaxes para facerse notar. Son os “comités” de garda. Outros se foron de vacacións a Alemaña e de paso, aproveitan para manifestarse e dar a nota. A maioría, non perdoaron as vacacións, que para iso están.

En que punto atópase o conflito? No mesmo que antes das festas, iso si, cun reloxo que empezou a marcar os días que quedan para dúas cousas: a elección dun novo candidato sen trampa e se isto non se produce, eleccións en dous meses. Situación que só queren uns poucos, os que pretendan sacar beneficios nas urnas, aínda que as carteiras, a verdade, non están para moitos dispendios.

As diferenzas entre os partidos independentistas seguen sendo moitas e variadas. Os de ERC están ata a barretina de apoiar candidatos errados e piden que o próximo sexa un que non teña contas pendentes coa xustiza. Mentres unha parte do PDeCAT está por ese labor, pero, Puigdemont quere seguir co circo e non renuncia a ser o candidato a propósito que non pode nin debe. Nin sequera está disposto a renunciar á súa acta, tampouco o seu mordomo Comín, moi afastado xa dos republicanos que lle reprochan a súa actitude e protagonismo.

Chegarán a un acordo? É previsible. O problema pode estar nos votos da CUP, que desta non a baixan do burro e non cambia nin unha coma das súas reivindicacións. A solución, como xa se apuntou, está nos Comuns de Xavi Domènech que está tolo por ser a chave do novo goberno, sen quererse decatar das opinións das súas “bases”.

Agora si, a solución está máis preto que nunca: candidato ou eleccións en dous meses. Non hai máis alternativas e é como as lentellas "que as tomas ou as deixas".