Pedro Sánchez e Salvador Illa Terán orzamentos para o 2026?

Din que despois dun verán máis ou menos plácido, vén un outono preparado para cambiar a imaxe de moitas árbores, eses que  teñen follas caducas, que empezan a perder as súas follas verdes, que van aos poucos volver marróns, amarelas, e que coa súa caída enchen o solo deuna alfombra que, ao pisala, emite un son moi especial. Unha nova estación, un vello problema que se atopa na política española e catalá: os orzamentos do goberno español e do catalán que seguen no aire. Polo mesmo motivo, non dispoñen de maioría para aprobalos. Contan cun voto “variable” directamente relacionado co prezo que hai que pagar para conseguir o voto afirmativo.

Un outono quente a todos os niveis. Pedro Sánchez necesita urxentemente contar cuns novos orzamentos no 2026, aínda que a prórroga dos mesmos non é unha anormalidad, si o é un problema para o presidente, que leva catro anos prorrogandolos. Nos sete anos que leva no goberno, só aprobáronse tres veces. Unha situación que non se deu: só sucedeulle un ano a Felipe González, que se viu obrigado a convocar eleccións, gañadas por José María Aznar.

Sánchez teno complicado. Junts mantén que non apoiará os orzamentos, mentres que ERC afirma que, para apoialos, os socialistas teñen que cumprir co pactado anteriormente. Así que a situación é de incerteza, aínda que nunca se pode dicir que non sucederá. Pintan mal, pero case nada é imposible.

En menor medida, polo tempo que leva no goberno, Salvador Illa tivo que prorrogar os seus primeiros orzamentos. Agora chégalle a hora da verdade: dispor de orzamentos propios para o 2026. Situación complicada por varias frontes (sen contar con Vox e PP, porque se coñece a súa posición). Os republicanos de Junqueras non están dispostos a darlle un cheque en branco a Salvador Illa: esíxenlle que se cumpran os pactos co PSOE e os que fixeron directamente cos socialistas cataláns. Algúns se coñecen, pero outro non.

 Aos de Junts poderíaselles meter no mesmo saco de Vox e PP: están á contra e esperando conseguir máis cousas a cambio. Os Comúns, hai xa un tempo, queren marcar perfil propio e dan unha de cal e outra de area. No entanto, tampouco teñen claro si van apoialos ou non. O presidente Illa di que hai tempo, que cre que se aprobarán.Os días van pasando, queda pouco,  as peticións aumentan e a prórroga dos orzamentos suporía para Illa un revés. Dous anos gobernando e dous exercicios cos mesmos orzamentos que deixou o seu antecesor, Pere Aragonès, elaborados polo entón conseller de Economía Jaume Giró, xa ex de Junts, que deixou o partido e a política por non estar de acordo coa liña marcada por Puigdemont e executada por Jordi Turull. Dicía Lincoln que “un dilema é un político tratando de salvar as súas dúas caras á vez”.

Preséntase un outono complicado no panorama político: no goberno de España e no de Catalunya, dous gobernos que necesitan contar con orzamentos para o próximo ano. Os problemas acumúlanselle a Pedro Sánchez cos orzamentos, ao que hai que engadir os asuntos xudiciais, que son uns cantos. Terminará este outono cos  quebradizos de cabeza do presidente do goberno de España? Só un milagre pode cambiar a situación. Illa teno mellor: recibiu a bendición do Santo Pai na súa visita ao Vaticano. Como bo crente e practicante, tras esa visita, os problemas veraos doutra maneira e estará protexido por un tempo. Son as cousas do outono e, se me apuran, de todas as estacións do ano. Alguén dixo que  " Cando o camiño se fai difícil, lembra porque comezaches"

Carmen P. Flores