Selina Kyle está de pé na mansión Wayne. Un ajado Batman, disfrazado de Bruce Wayne, míraa, sorprendido porque o colar de perlas da súa nai, ese que gardara nunha caixa forte que o fabricante lle asegurou que era imposible de abrir, lucía agora no pescozo da estraña. "Non sabía que era imposible abrila", replicoulle a intrusa ao millonario, antes de desaparecer da escena do crime dun salto. Talvez por iso, porque non sabía que se podía facer, fíxoo. Ao non ser consciente da imposibilidade, non lle deu importancia. Ocorre ás veces, sobre todo na adolescencia, cando máis inconscientes fomos, cando corremos máis riscos, cando menos pensamos no mañá e mellor pasabamos as resacas. Quizá por iso o mellor futbolista do mundo nestes momentos leva brackets.

Lamine Yamal non sabía que podía ser o mellor do planeta, como non sabía que nun slalom desde o carril do 8, cun zurdazo museístico, podía dar a liga ao Barça, ese equipo feito farrapos, en envurullos xudiciais e en números vermellos, pero con letras douradas, pois dun tempo para acó xoga a isto do balompé como o mellor dos Barças. Un equipo cheo de inconscientes como o de Rocafonda, talles como Cubarsí, Balde, Gavi, Pedri, Fermín ou Casadó. Ningún ten máis de 22 anos, idade para licenciarche na univerdad e, aparentemente, para ser idolatrado por miles de persoas. Para Lamine son os maiores; para min uns mocosos dos que depende a miña felicidade cada tres días, o tempo que hai entre partido e partido.

A Lamine non lle dixo ninguén que non podía ter unha Eurocopa na súa casa con 16 anos. A Lamine non lle comentaron que nunca ninguén asumira o peso dun equipo centenario sen ter idade para votar. A Lamine non lle advertiron que esnaquizar ao Real Madrid non era cousa de nenos. A Lamine nunca se lle rumoreou que o de ir á velocidade do raio sen ter carné de conducir non era o habitual. A Lamine non se lle indicou que o natural cando os futbolistas celebran unha liga é descorchar champagne, pero a lexislación non permite beber aos nados en xullo de 2007. A Lamine non lle mostrou ninguén que á gala do Balón de Ouro vaise con parella, non con papá e mamá. Que estabas a facer ti con 17 anos? Que querias ser de maior? Eu, xa maior, quero ser Lamine.

Hai tantas cousas que Lamine Yamal non sabe, quizá porque só lle contemplan 17 primaveras, que seguramente puido facer tanto en tan pouco tempo porque, como Catwoman, non sabía que era imposible. Co tempo aprenderá a non desafiar á bancada coas súas celebracións ou a non pór gafeñas de sol de noite. Cousas de críos, supoño. Só pido que siga sendo ignorante por moito tempo e que ninguén lle fale nunca de Leo Messi. Porque o que non coñece a súa historia está condenado a repetila. Mocidade, divino tesouro, bendita inconsciencia a de Lamine e a súa tropa. O mundo é seu e nin o saben.