Cada día unha non deixa de sorprender coa actitude de determinados personaxes da política, que é para levar as mans á cabeza: a intolerancia, o sectarismo, a falta de respecto e a discriminación que levan a cabo determinados partidos políticos de distinto signo manifestan a falta de criterio que teñen á hora de vetar a persoas que non coinciden coas súas doutrinas. Persoas que son diferentes, que se tomaron a vida por monteira, que chegaron onde chegaron polo seu traballo e non por ser os recomendados de tal ou cal. Dicía o escritor estadounidense Isaac Asimov que “o ser humano constrúe demasiados muros e poucas pontes”.

Este venres, ás portas do fin de semana que todos ansían, o pleno do Concello de Barcelona rexeitou outorgar á actriz barcelonesa Loles León a Medalla de Ouro da cidade. A proposta saíra de compañeiros de profesión e contaba co apoio do goberno municipal de Jaume Collboni. Con todo, Junts, ERC, PP e VOX votaron en contra. Só os votos do PSC e os Comúns apoiaron a proposta. O enfado de Collboni era máis que evidente; non entendía nada e declaraba que asistirá a calquera acto de recoñecemento que se lle faga á actriz barcelonesa.

Os motivos esgrimidos polos partidos que votaron en contra son diferentes. Mentres os dous independentistas e defensores do purismo lingüístico, Junts e ERC, fano “pola súa cuestionamiento das políticas de normalización lingüística”, iso si, sen cuestionar a profesionalidade de Loles León. Nin que eles fosen os sabios do Tibidabo para facelo. A realidade é que a petición da medalla era pola súa traxectoria profesional, polo seu arraigamento a Barcelona, pola defensa de Catalunya (a non excluínte, libre e tolerante) e porque é unha muller libre que sempre dixo o que lle veu en gana en cada momento. Por certo, fala catalán mellor que algúns dos intolerantes, que por desgraza son uns cantos.

Mentres tanto, os representantes de PP e VOX manifestaban que o seu voto contrario á concesión non era contra a actriz, senón contra o goberno municipal, que non consensúa aos beneficiados coa concesión... E esta afirmación fana precisamente cando lle toca a Loles León e non a outras persoas anteriores que foron galardoadas coas medallas. “Un non pode pór á beira dos que fan a historia, senón ao servizo de quen a padecen”, dicía Albert Camus.

A cousa non quedou aí. As redes sociais desatáronse pola actitude dos partidos Junts, ERC, PP e VOX, ademais do lobby de opinión cívica e cultural Un do Nostres, un grupo conformado por profesionais de diversos ámbitos, que se puxeron ao choio para prepararlle unha homenaxe e cualificaron a decisión do catro partidos como unha “ignominia” e un claro menosprezo público. Non esquezamos que Loles León, aínda que leva moitos anos vivindo en Madrid por cuestións profesionais, nunca renunciou á súa Catalunya, á que defendeu contra vento e marea. Foi e segue sendo unha gran embaixadora dunha Catalunya diversa, plural, acolledora, tolerante e aberta. Todo o contrario do que practican os salvadores dos valores do purismo. Algo que me indigna demasiado. Son os inquisidores da repartición dos bos e malos cataláns. Dicía a escritora e activista Julia Ward Howe que “sempre é lexítimo elevar por encima dun mesmo, nunca por encima dos demais”.

A calidade da actriz Loles León é indiscutible. O seu sentido da vida é dunha vitalidade que segue vixente ás súas 75 anos, que está a piques de cumprir. Pode darlle exemplo a máis dun. Sempre está a sorrir porque, como di ela, “prefiro botarlle un sorriso á vida, porque é mellor que estar enfadada”. Loles nunca deixou de loitar nin baixou a cabeza, nin sequera para recoller algo que se lle caeu. É unha muller positiva, e iso de deixar levar pola tristeza non entra na súa forma de vida. Di non render nunca. Dicía Voltaire que “non toda a cidadanía dun Estado pode ser igual de poderosa, pero debería ser igual de libre”.

Unha vez máis, os intransixentes, os policías da intolerancia por unha banda, e a dereita e a ultradereita por motivos diferentes, deron a nota cunha actitude máis que reprobable e pouco crible. Menos mal que Loles León bótase o mundo por monteira e o que digan estes intolerantes escorrégalle, como debe ser.