Segundo Turull, “terminouse o café para todos”: De verdade?

Din que unha imaxe vale máis que mil palabras, e as imaxes que ofrecían as televisións este luns, antes da reunión da executiva de Junts, dino case todo. Nelas, vese ao secretario xeral do partido, Jordi Turull, flanqueado por Miriam Nogueras (por certo, cun sorriso de orella a orella, algo raro nela, que sempre ten cara de encabuxada permanente, o que denotaba que estaba contenta polos seus logros), xunto a Castellà e Batet, que, pola contra, non estaban moi alegres. Non é casualidade: ambos son voces discrepantes dos acordos cos socialistas. Claro que non queda máis remedio que baixar a cabeza e tragar saliva.

A reunión da executiva era para decidir se retiraban a petición de moción de confianza a Pedro Sánchez, presidente do Goberno de España e “puteado número un” polos de Puigdemont. Este fin de semana, desde o venres até case o domingo, as negociacións entre os representantes socialistas e os de Junts, primeiro presenciais en Suíza e logo telemáticamente, foron de infarto, tendo en conta que este mércores se deberá debater no Congreso e, en caso de saír adiante, podería supor un terremoto político. Eleccións á vista? A situación finalmente acougouse, e os de Junts, que valoraran que botar atrás na moción podería supor unha mostra de debilidade ante o Goberno e un fracaso para de face aos seus militantes e votantes, optaron por retirala.

A ocasión píntana calva, e xustificaron publicamente a súa decisión como un xesto de complicidade co verificador, non co PSOE, xa que, segundo Turull, seguen desconfiando do partido de Pedro Sánchez. Para os neoconvergentes, a función do mediador é esencial para chegar a acordos. Este mediador, o diplomático salvadoreño Francisco Galindo, reúnese mensualmente coas dúas partes. Aínda que nas últimas reunións incorporouse o expresidente José Luís Rodríguez Zapatero, quen ultimamente está en todas as salsas políticas e económicas: está en misa e repicando. É evidente que o seu traballo non é, nin moito menos, altruísta.

Tras a reunión da executiva, Turull presentouse ante os medios coa intención de sacar peito tras a súa marcha atrás na moción. Fíxoo lanzando balóns fose e sacando as uñas con ameazas de romper a baralla. É o que adoitan facer. E nunha das súas afirmacións, dixo que “quere que se acabe o café para todos”, coma se eles ditasen a política do Goberno (algúns pensan que é así). Pero o dixo momentos despois de que Oriol Junqueras (que tamén quere o seu momento de gloria) anunciase o acordo co Goberno sobre a condonación de 17.104 millóns de euros da débeda de Cataluña co Fondo de Liquidez, o que representa un bo pico: o 22% do total da débeda. A isto súmanse outras concesións anunciadas nos últimos días: ampliación do número de xuíces, traspaso de Rodalies, a Axencia Tributaria, aumento do número de Mossos… e o que se irá explicando aos poucos.

Para acalar as protestas dos gobernos das comunidades autónomas, a ministra de Facenda declarou que a quita se aplicará tamén a todas as comunidades. Nada máis coñecer a noticia, o líder da oposición e presidente do PP, Alberto Núñez Feijóo, declarou publicamente que as comunidades gobernadas polo PP oporanse á medida e votarán en contra da condonación da débeda na reunión do Consello de Política Fiscal e Financeira do próximo mércores. Unha fronte común que plantará cara. Unha actitude máis política que económica, tendo en conta que Andalucía é a comunidade coa débeda máis grande de todas.

Mentres todo isto sucede en España, o presidente Pedro Sánchez marchábase a Kiev, onde líderes europeos, membros das institucións europeas e a OTAN reuníanse para conmemorar o terceiro aniversario da invasión de Rusia a Ucraína e acordaban novos apoios ao país e sancións económicas a Rusia.

Como a Trump gústalle dividir, este luns anunciaba que esta mesma semana reunirase co presidente francés e o primeiro ministro británico. Lembremos que Macron convocou de urxencia unha reunión en París a semana pasada e fálase doutra despois da súa charla con Trump.

A semana empeza calentita e continuará así durante toda ela, ante tanto acontecemento que non sempre deixa boas noticias.

Tampouco hai que esquecer que o mundo mira a Roma, onde o papa Francisco atópase hospitalizado tras varios episodios de saúde e á espera de acontecementos sobre a súa mellora ou non. Unha das frases do papa resoa con forza: “Traballar polo ben común é de bo cristián. E moitas veces, para traballar, o camiño a seguir é a política”.