Este luns, o presidente do Goberno, Pedro Sánchez, comparecía ante os medios de comunicación para facer balance do ano que está a piques de terminar, un ano que, para el e a súa familia, non foi moi feliz que digamos. Durante 50 minutos, o presidente foi explicando os logros desta lexislatura de Dragón Kan, na que está a manter o tipo cun custo persoal e político moi alto.

O líder do PSOE destacou os logros económicos e sociais. Afirmou que España ten a mellor economía de Occidente, o que se interpreta como un luxo dadas as difíciles circunstancias que atravesan Alemaña e Francia. Na súa análise, non se esqueceu dos temas sociais, aos que leva tempo prestando especial atención desde que é presidente do Goberno.

Que o Congreso tombase o imposto enerxético non foi obstáculo para que este luns, mediante decreto, estableza un novo imposto enerxético introducindo unha proposta con bonificacións para os investimentos verdes. É unha maneira de contentar aos "socios" máis reticentes. O que ocorre é que o decreto debe ser aprobado polo Congreso e aí volverá ter problemas co PP, o PNV e Junts, que non están polo labor. Posiblemente, a estratexia aplicada por Sánchez sexa para contentar aos seus "socios díscolos", pero se o decreto non é aprobado, a culpa non será do Goberno, o que implicaría que non se aplicará.

O presidente fixo fincapé na política social, reforzando a súa aposta por ela: a revalorización das pensións, a continuidade das axudas ao transporte. En cambio, esperábase que o Goberno tratase a subida ao diésel, tal e como esixe Bruxelas para entregar parte dos fondos europeos, e non se falou diso no Consello de Ministros. Decisión á que se resiste o Goberno, aínda que ten até marzo para subir o diésel.

En materia fiscal, prorrogou durante 2025 a dedución do 15% no IRPF para a compra de vehículos eléctricos. O mesmo ocorre coas bonificacións para a rehabilitación enerxética. Tamén se falou da revisión das pensións e algunhas outras medidas que afectan as persoas.

As explicacións do presidente do Executivo, como adoita facer habitualmente, non contaron coas preguntas da maioría dos medios, só catro elixidos, ao azar? Ao azar dun criterio común: só os medios amigos. Unha estratexia que, á miña entender, é errónea. Sánchez sabe moi ben "tourear" as preguntas dos xornalistas, non fai falta que só sexan catro "elixidos" os que realicen as preguntas. Queda moi mal e, ademais, non é moi democrático que digamos.

Moncloa está en crise cun dos grupos mediáticos amigos: Présa, que nos últimos tempos deu un xiro editorial distanciar do Goberno socialista. Só hai que ler algúns titulares da súa portada. A Ser está na mesma liña. Todo iso ocorreu grazas ao intervencionismo excesivo de José Contreras, máis coñecido como Pepe Contreras, que quere cargar ao máximo accionista do grupo Présa para seguir dirixíndoo, cousa que non conseguirá. Un problema complicado que lle saíu a Sánchez. Aínda que o presidente é un político hábil e seguro que sairá do problema, como fixo até agora.

Mentres tanto, en Catalunya, o presidente Salvador Illa tamén facía o seu balance deste catro meses de goberno, nos que conseguiu varias cousas: tranquilizar á sociedade catalá, ao mundo económico e tentou que todo o tema do procés diluíuse, dando paso a unha estabilidade social e económica que facía anos que non existía. A Salvador Illa pódeselle aplicar a frase tan coñecida de “A Deus rogando e co mazo dando”. Cando foi elixido primeiro secretario dos socialistas cataláns, pateouse o territorio como un correcaminos. A súa estratexia segue sendo a mesma: percorrer Catalunya palmo a palmo para coñecer in situ a realidade dos territorios, as persoas e as necesidades que teñen. O cargo está a servirlle para conectar máis con sectores aos que sempre leva ilusión, esperanza e propostas realistas. Até agora, as cousas están a irlle ben. O seu proxecto é devolver a Catalunya a iniciativa que tiña e que volva ser “a fábrica de España”. Unha proposta que soa ben en todos os círculos. Quere unha Catalunya transversal, un modelo de país que ten moito que ver coa filosofía política de Tarradellas. A Illa queda moito tempo por diante, con permiso dos partidos da oposición, especialmente os que teñen que darlle apoio, uns máis que outros: ERC, os Comúns e, en menor medida, con dúbidas, Junts.

Agora, despois deste ano tan complicado, o que toca especialmente é pasar unhas boas e solidarias festas.