Barcelona é o escenario elixido pola UXT para celebrar a súa 44º Congreso Confederal, no que será o terceiro e último mandato de Pepe Álvarez, se non cambia os estatutos do sindicato -,é un dicir. A inauguración este luns contou entre outros con varios ministros, consellers, o presidente da CEOE, o alcalde de Barcelona e o líder da oposición, Alberto Núñez Feijóo, cuxa presenza foi a primeira dun representante do PP. Un xesto de “cordialidade” que algúns aproveitaron para lanzarlle unas cantas indirectas, ou mellor dito foron directamente a meter con el, pese a deferencia de Feijóo de asistir ao acto. Dicía Voltaire que “non sempre podemos agradar, pero sempre podemos tratar de ser agradables”.

As intervencións, varias, foron a posta en escena das posturas de cada un dos oradores, ante un auditorio cativo. Co interese que espertara a súa presenza, Feijóo quixo expresar que a súa relación co mundo sindical non é nova, senón que o seu contacto con el foi intensa. Mesmo na súa etapa de funcionario, o entón secretario xeral de UXT Galicia, Suso Mosquera, propúxolle ir na lista para unha das eleccións. Oferta que declinou, pero si o fixo nun sindicato independente.

A partir da historia persoal, o líder popular pediu a UXT apoiar a súa Lei de Conciliación rexistrada xa no Congreso, aproveitou a presenza do presidente da CEOE para que sigan nas mesas de diálogo social. Pero seguiu pedindo que na lei de Conciliación inclúase o aumento dos permisos de paternidade, pero tamén que se exclúa a flexibilidade laboral, proposta á que se opón o sindicato e fai caso omiso.

“A ocasión píntana bastos”, iso debeu pensar a vicepresidenta segunda e ministra de Traballo e Economía Social, Yolanda Díaz, que cun auditorio pendente, medios de comunicación presentes, sabía a repercusión da súa intervención no congreso. Non perdeu nin un minuto de botarlle os cabalos ao seu “paisano” Alberto Núñez Feijóo, ao pedirlle que apoie a redución da xornada laboral: “Ides facer o mesmo que fixestes coa reforma laboral?”, dixo Díaz, facendo referencia ao voto erróneo do PP que permitiu aprobar a medida. A súa pregunta, e sobre todo co rintintin que utilizou, foi innecesaria. Feijóo era un invitado, non o obxecto das súas fobias. Nin era o lugar, nin o momento. Ten máis días e escenario para facelo, en Madrid onde os dous dedícanse ás súas respectivas responsabilidades.

O “artistiña” do Congreso Pepe Álvarez celebraba publicamente que a exvicepresidenta terceira do Goberno, Teresa Ribera, sexa nomeada vicepresidenta primeira da Comisión Europea e hase explayado en críticas a quen non o valoran: Onde están os patriotas que non son capaces de recoñecer a importancia de que Teresa Ribera sexa vicepresidenta? Pois a un dos principais críticos convidárao persoalmente Pepe Álvarez, e podíallo preguntar cando o convidou. Feijóo non se deu por aludido e con cara de non ir co tema, seguiu escoitándoo impertérrito.

No repaso ao seu informe da súa xestión, Álvarez cualifícaa de extraordinariamente positiva e asegurou que é un dos “mellores momentos da historia de UXT”, Esqueceuse Pepe Álvarez doutras etapas máis duras da UXT e que sen dúbida foron moito mellor que a súa, por exemplo a etapa de Nicolas Redondo na que, entre outros logros, conseguiu a unidade de acción con CCOO con Marcelino Camacho. Nicolas Redondo, o sindicalista que dixo non a Felipe González e mantívose firme pola actitude arrogante do ministro Carlos Solchaga.

Ter memoria e saber recoñecer o traballo dos seus antecesores debería aprendelo o responsable de UXT, porque a soberbia, a prepotencia e a onda ao Goberno non son méritos, senón outra cousa ben distinta.