Di un refrán popular que “a mellor defensa é un ataque” e tamén o afirman aquelas persoas que, sendo culpables, sinalan aos demais sen asumir os erros propios: todos son culpables menos el.
Este venres comparecía nas Cortes Valencianas o presidente da Comunidade, Carlos Mazón. Unha comparecencia moi esperada para coñecer a versión sobre a actuación do seu Goberno, especialmente a del, coa Dana cun balance aínda provisional de 226 falecidos e desfeitas materiais que deixaron desolados aos habitantes das poboacións afectadas.

A verdade é que a súa intervención foi moi pobre. A culpa foi doutros, non súa: da forza da DANA, o Goberno de Pedro Sánchez, a ministra Ribeira, a Confederación Hidrográfica do Júcar, as comunicacións que non funcionaron, o tráfico,... E xustificou a súa tardanza en chegar á reunión no Centro de Coordinación de Emerxencias pola saturación do tráfico. Todos son culpables, el non ten nada que ver. Mazón deu a impresión de ser un mero observador e non o responsable dunha actuación tardía e desastrosa. Non se quen dixo que “asume a responsabilidade polas túas accións, ninguén máis que ti ten culpa das súas consecuencias". Pero iso non ocorreu co presidente.

Como era de esperar, non falou para nada do “importante” xantar cunha xornalista, con longa sobremesa incluída, sen facer caso das chamadas ou avisos que lle enviaron. Tan interesante debía ser a conversación que o abstrajo das súas verdadeiras responsabilidades: coidar dos seus concidadáns que estaban a vivir un drama de dimensións tan grandes que os afectados tardarán anos en superalo, si é que o chegan a superar.

Nesas dúas horas de intervención nas Cortes do presidente valenciano o seu obxectivo principal non era outro que presentar un proxecto “de futuro” co obxectivo de pasar de longo da súa posible dimisión que todos, menos algúns membros do seu partido, estaban a esperar, especialmente a cidadanía valenciana. Dicía o científico, investigador escoces/británico que “a única diferenza entre o éxito e o fracaso é a capacidade de actuar”. Esa percepción non é percibida por Mazón, porque non lle interesa. O que sabe facer moi ben é botar balóns fóra, dáselle moi ben, ademais de cantar.

A proposta do presidente valenciano foi a de crear unha Vicepresidencia de Recuperación que segundo el será o corazón da estratexia de recuperación e a porta de entrada dos proxectos do renacemento. A encargada de levala será Susana Camarero, que ademais asumirá tamén a portavocía. Será a muller forte do goberno.

Que compareza o presidente Mazón dando as súas explicacións que non convenceron nin á maioría dos seus deputados, nin a boa parte dos políticos da rúa Xénova, aínda que de face á galería deféndeno, non significa que o tema termine. É máis, acaba de empezar pola transcendencia das consecuencias humanas e materiais da DANA. Os partidos da oposición non van quedar cos brazos cruzados e ademais de todo iso, que non é pouco, está sentenciado a medio prazo. Terase que marchar, gústelle ou non.

As cabezas pensantes do PP nacional han ideado a resposta para desviar a atención: meter coa ministra e aspirante a Comisaria Europea, Teresa Ribera, á que o mesmo Feijóo tomou nas súas oracións, e de paso está ademais involucrando aos populares europeos para que a española non se faga co cargo. Unha acción que lle desacredita como español, el que tanto fala de España, do seu país. É unha actuación dun “mal patriota”, Palabra da que se lle enche a boca. Unha oposición que lle pasará factura.

Con esta situación de drama en Valencia e a estratagema dos populares para desviar a atención, e vendo como isto pode acabar, lembremos a actuación estelar de Carlos Mazón, cantante, que di moito del: “Só ti, só eu. Un mesmo, ti e eu. Só o teu, só eu”. Unha letra dun calado intelectual innegable. Así é o presidente valenciano. Manifestaba a filósofa valenciana Adela Cortina que “existe a integridade persoal, pero tamén está unha integridade moi interesante que é a profesional.”. Sóalle presidente?