A xustiza, ou mellor dito quen a aplican a través das leis, os xuíces, andan xa demasiado tempo sendo protagonistas nos medios de comunicación, cando a discreción debería ser a norma que rexese no seu traballo diario. As súas señorías, non a maioría, eríxense en protagonistas fronte ao goberno, e en máis dunha ocasión as discrepancias fixéronse públicas, mesmo se botaron un pulso no que as dúas partes queren saír gañadoras. Vaia tempada e vaia espectáculo o que están a dar! Iso tamén é froito de demostrar quen é o que ten máis poder e como chega a executalo facendo ostentación do mesmo.

No Consello Xeral do Poder Xudicial, por fin, despois de cinco anos co seu mandato esgotado pola falta de acordo no seu día entre os dous partidos maioritarios, PP e PSOE, por fin conseguiron un pacto forzado pola presión da UE. Ao final conseguiuse nomear á presidenta do CGPJ e a presidenta do Tribunal Supremo, Isabel Perelló. Foi até esa data un tira e afrouxa, unhas acusacións case diarias, entre o goberno, as súas señorías, e o PP. Non é casualidade porque, a máis diso outras cuestións, o procés e os seus “afluentes”, o xuízo do procés, os indultos, a amnistía e a súa aplicación, foron aderezadas coas declaracións dos implicados no mesmo - os indultados-, pondo de volta e media aos xuíces coa xa histórica frase “o volveremos facer”. As “gabanzas” que se propinaron, e continúan, non axudaron moito a relaxar a tensión. As súas señorías, nalgúns casos non foron, nin seguen sendo, unhas hermanitas da caridade.

Aínda por riba, os casos Koldo e o xuízo a Begoña Gómez, esposa do presidente do goberno, botaron máis leña ao lume, coma se non habería xa suficientes incendios. Os xuíces están a facer política? Como calquera ser humano. Máis dun cae na tentación e a balanza inclínase á dereita ou a esquerda, ideolóxica. Non debería ser, pero os feitos demostran que é así. Alguén dixo que “boa é a xustiza se non a dobrase a malicia”. Porque non só basta con parecer que exercen a independencia, imparcialidade, obxectividade, senón que ademais hai que facelo. Moitos están convencidos, como Gonzalo Torrente Ballester, que “é horrible iso de ter sempre un xuíz diante”.

Con este escenario de división no mundo xudicial, máis os enfrontamentos co goberno e partidos que os sustentan, que xeraron situacións de moita tensión, están a deixar á cidadanía cunha sensación de desconfianza e pouca credibilidade, o que leva a unha falta de respecto. Están a dar todos xuntos un espectáculo deplorable: Os xuíces non poden ser os reis do Mambo e o goberno o martelo de herejes. A cidadanía algo que quere é seguridade, xustiza, protección e ser atendidos. Que uns e outros fagan os seus respectivos traballos, algo que debería ser obvio.

O goberno a gobernar, sen facer ostentación do seu poder. Os xuíces a impartir xustiza, os partidos a pasar de pirómanos a bombeiros, a cidadanía a deixar de ter tantos sobresaltos e recibir exemplos tan poucos gratificantes dos seus representantes. Hai que deixar de dar tantos espectáculos que lle están quitando traballo aos actores.