Doce meses pasaron para volver ao 11 de setembro deste 2024, Festa Nacional de Catalunya, “A Diada” como se lle coñece popularmente. Unha xornada especial a deste ano: novo goberno en Catalunya, cambio de ciclo, desmotivación e división do nacionalismo. Por iso, esta Diada, é como o arco Iris que salgue despois dunha tormenta que foi o procés e toda a súa contorna. O que anos atrás - uns cantos- foi a Festa Nacional aínda sendo unha xornada “reivindicativa”, era unha festa unitaria nas rúas, Ninguén sentía excluído e o respecto ás persoas, as ideas e a forma de actuar era algo que formaba parte da normalidade: tolerancia, respecto e compartir a parte lúdica, institucional e festiva, onde as familias xuntas tomaban parte da xornada. Por iso, esta nova Diada, é como o arco Iris que salgue despois dunha tormenta que foi o procés e as súas consecuencias tristes.

A Festa Nacional, anos atrás, aínda sendo unha xornada reivindicativa, era unha festa unitaria nas rúas, Ninguén sentía excluído, e as familias compartían a xornada cunha intensidade que quedou na memoria colectiva. Pero todo iso rompeu dando paso á división. Produciuse a usurpación da Diada por parte dos que se crían propietarios, propiciaron a ruptura e a exclusión das xentes que non compartían as súas ideas. Foi entón un antes e un despois que moita xente reprochou. Demasiadas persoas deixaron de participar, non estaban de acordo co que estaba a pasar e a sociedade catalá dividiuse en dúas, incluso as familias: a distancia fixo acto de presenza.

Non fai falta entrar en detalle de todo o que veu ocorrendo despois, xa se coñece e non é bo profundar no tema. Por iso as eleccións autonómicas, as dúas últimas, deron paso a que un partido non independentista. O PSC foi o partido máis votado. Nestas últimas, con pactos polo medio dos socialistas cos republicanos e os comúns, foi posible que Salvador Illa sexa elixido presidente da Generalitat de Catalunya. O PSC gañou as eleccións principalmente porque a xente estaba cansada do independentismo e non quería máis do mesmo. Tamén porque os partidos independentistas estaban e seguen estando divididos. O cambio de goberno e de ciclo que se lle supón - hai que darlle os cen días de graza- achegou a esperanza do cambio real e que o novo goberno céntrese realmente nas necesidades reais da xente: sanidade, educación, servizos sociais de calidade, traballo, transporte,... Iso é o que necesita a cidadanía e ademais que sintan que o goberno vai polo mesmo camiño que eles.

Este 11 de setembro, aínda co verán presente, ten un significado moi especial: volver a que a Diada sexa unha xornada de todos, festiva; que as xentes saian á rúa; que sintan que a festa é de todos e que sexa democrática, con liberdade e respecto; que as manifestacións en Tarragona, Barcelona, Lleida e Xirona convocadas por Ómnium Cultural, ANC e partidos independentistas transcorran con total normalidade, sen altercados nin vandalismo, senón con civismo e tolerancia, porque as reivindicacións non teñen que xerar violencia, Dicía Mahatma Gandhi que “ollo por ollo e o mundo acabará cego”. Boa Diada e a gozar dunha xornada da que moitos cidadáns de Catalunya foran expulsados durante demasiados anos. Que non se lle esqueza ao novo goberno…