Din que os valores nestes tempos son algo que non leva, que pertencen ao pasado, que non están de moda. Hai algunhas cousas que nunca pasan de moda, que están aí e deberían quedar fixas na mente, non como teoría, senón como práctica diaria: valores, unha palabra curta, pero profunda no seu significado. Alguén dixo que o sentido da vida é ter valores, non cousas de valor”. Moitas son as persoas que se inclinan pola segunda parte, é dicir, ter cousas de valor porque con iso, o seu ego sentirá feliz e poderán presumir na súa contorna.
Dicía o filósofo e científico estadounidense, Charles Sanders Peirce, que a identidade dun home- tamén dunha muller- “consiste na coherencia entre o que é e o que pensa”. É unha boa frase que non sempre se cumpre, especialmente entre os políticos: din unha cousa en campaña e cando chegan ao poder aplican o contrario do prometido. Pero en política, como en calquera outro ámbito, sempre hai excepcións - poucas, por certo-. Un deles é Josep Borrell, o que no seu día estaba destinado a liderar o PSOE e chegar á presidencia do Goberno, Fose un bo secretario xeral dos socialistas e un magnífico presidente do goberno. Non foi posible e despois dunha transición no deserto político, volveu á escena de novo.
Borrell é un político de raza, coherente e cunha formación académica, profesional e humanista extraordinaria. Demostrouno ao longo da súa vida. Case nunca se mordeu a lingua, dixo e segue facéndoo, boa parte do que pensa, aínda que iso molestoulles a algúns dirixentes do seu partido. A súa coherencia levoulle no seu día ao lado dos constitucionalistas de Catalunya e participou en varios mitins defendendo o constitucionalismo e desmontando o mantra dos independentistas nun libro moi interesante que presentou no 2015: “As contas e os contos da independencia”. Sería bo que algúns llo lesen. E é que o socialista da Pobla de Claramunt é unha persoa seria, educada nas súas formas, pero contundente cando fai falta. Non son posturas opostas: é a forma de ser, pensar e actuar dunha persoa coherente.
Cando Borrell deixou a política, temporalmente, foise a Bolonia a dar clases na universidade, pero volveu e ocupou cargos importantes no Goberno de España, así como no parlamento europeo. Na actualidade, até os novos nomeamentos, é o Alto Representante da Unión para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade e vicepresidente da Comisión Europea, onde desenvolveu e ségueo facendo, un bo traballo. Implicouse moito na invasión de Rusia a Ucraína e definía ao goberno de Putin como “a Rusia fascista”. Chovéronlle as críticas do Tsar das Rusias, pero nin se inmutou e mantívose na súa postura.
Agora, nos seus días de descanso estival, realizou unhas declaracións, como vén facendo nos últimos anos, ao diario O País, nas que coa claridade e a coherencia que lle caracteriza. Criticou o pacto do PSC e ERC para a investidura de Salvador Illa, porque segundo el, Illa asume o relato do procés e exponse un cambio no sistema de financiamento. Borrell sempre sostivo, dio no seu libro, que Catalunya non ten infrafinanciación en relación con outras comunidades autónomas. Tamén revelou que o pacto dos socialistas cos republicanos vai cara a un modelo máis confederal que federal. Para Borrell a situación en Venezuela preocúpalle e reclamou, como máximo representante de Exteriores da Unión Europea, que Maduro mostre as actas dos resultados electorais. A situación é moi complicada. En canto ao silencio de Zapatero no actual conflito venezolano, dixo que o expresidente estaba convidado por Maduro e que algo deberían preguntarlle a el polo seu silencio.
Josep Borrell, azoute dos independentistas, non estivo presente nas dúas últimas campañas electorais das eleccións catalás. É dicir, non foi convidado nos actos de campaña de Salvador Illa, pero si o expresidente e compañeiro de partido José Luís Rodriguez Zapatero, agora de “vacacións” cunha afonía que lle impide falar das eleccións en Venezuela. E dentro duns días en Lanzarote para acompañar ao presidente Pedro Sánchez e planificar o “futuro”.
A ausencia de Borrell nos mitins electorais debíase a que Illa non quería molestar ao sector independentista, por iso dos posibles pactos e Borrell é a besta negra deles, polo que sacrificou a un magnífico orador….
Escribe o teu comentario