O décimo aniversario dun Rei que o está tendo complicado

Este mércores cumpríronse 10 anos do reinado de Felipe VI, que non foron un camiño de rosas, senón cheo de minas. Coa lema “servizo, compromiso e deber”, que quere reafirmar o cambio que se produciu ao longo destes anos tan intensos. Unha aprendizaxe rápida, e que soubo aprobar cunha nota alta.

O Rei Felipe chegou ao seu reinado tras a abdicación do seu pai, Juan Carlos I, despois de toda unha serie de actuacións que todos coñecen ben. Iso significou que, a pesar dos logros conseguidos, que foron uns cantos, que axudou de maneira moi importante á consolidación da democracia en España, a imaxe da monarquía quedou moi tocada. Así que, nun movemento rápido con algúns actores importantes na sombra, Juan Carlos I decidiu deixar paso ao seu fillo e marchouse de España, a Abu Dabi, onde continúa vivindo. Aínda que nos últimos dous anos puido vir de visita ao seu país, con estancias curtas, especialmente en Galicia e sempre afastado de Madrid.

Os 3 primeiros anos do Rei estiveron marcados por dúas cousas. En primeiro lugar, acalar as voces contra o Rei Juan Carlos I, o seu pai, con medidas moi duras que lle afastaron non só do reino, senón persoalmente. Felipe é unha persoa moi preparada, educada para o cargo e diferente ao seu pai. Coa cruz ao lombo do caso Juan Carlos, tivo que ir demostrando que está preparado para o cargo. e que a transparencia foi calando na Casa Real. O independentismo catalán sempre o tivo no punto de mira. No entanto, el seguiu visitando Catalunya con certa regularidade, sen temor a calquera acción de incontrolados ás que en máis dunha ocasión tivo que sufrir

Pero o punto culminante do reinado de Felipe VI tivo lugar 48 horas despois do referendo ilegal do 1 de outubro. Foi nese momento, e dado o cariz que estaba a tomar o asunto, que o Rei, como xefe de Estado, viuse obrigado a comparecer e pronunciou un discurso de marcado carácter político, o de maior impacto, co obxectivo de frear o procés. Unhas palabras que mentres tranquilizaban a boa parte da cidadanía, aos independentistas sentáronlles como un tiro no pé  e sempre que poden aproveitan a ocasión para reprocharllas.

O Rei Felipe non o está tendo fácil no seu reinado. O tema Catalunya, os problemas provocados no Parlament, e no goberno da Generalitat - coa aplicación do 155 - os graves disturbios, os políticos encarcerados e despois indultados, até chegar á aprobación da Lei de Amnistía, estiveron sempre entre as preocupacións do Rei. A última, fai poucas datas, o 3 de xuño, Felipe VI sancionaba a lei, é dicir, asinábaa cumprindo desta maneira a súa función constitucional, que sempre tivo en conta: a constitución como guía da democracia.

Unha parte dos partidos que dan soporte ao goberno de Pedro Sánchez pronunciáronse en contra da Monarquía. Algúns din que non teñen nada que celebrar, outros puxeron a caldo ao Rei. Unha das máis destacadas foi a deputada de ERC, Teresa Jordá, quen arremeteu contra el afirmando que é herdeiro de Franco e ha terminando dicindo “fose os borbóns!”. A deputada de Junts, Miriam Nogueras, acusaba o goberno de manter á monarquía corrupta. Unhas declaracións que para elas poden significar algo, pero non precisamente a coherencia e denuncia da corrupción practíquea quen a practique. A ningunha das dúas e outros políticos de partidos independentistas escoitóuselles condenar a corrupción da familia Pujol, quen por certo aínda a cidadanía espera que leven a cabo os xuízos  pendentes Estarán a esperar a que morra o presidente Pujol, ou quizais non cheguen nunca?

Parece que os políticos corruptos cataláns, como son de “casa”, non hai que molestalos, Calan, miran para outro lado, pero cando iso sucede fóra de Catalunya, hai que resaltalo. Falan sempre dos fillos políticos do franquismo, como algo dos de fóra  Pero cantos políticos de esquerdas ou independentistas tiveron a pais, avós, ou outros familiares, que foron fieis seguidores do franquismo? Seguro que hai máis dos que se coñecen.

Ser fillo ou parente dalgún franquista, non significa que eles adopten tamén a mesma ideoloxía. Por iso o respecto ás persoas e ás institucións é moi importante para manter algo tan importante como a estabilidade da democracia, Por iso o respecto á Monarquía parlamentaria é importante que se manteña, porque no seu día foi votada pola maioría dos españois. Discrepancias se, insultos e falta de respecto, non.