Yolanda Diaz chafa a reunión de Pedro Sánchez cos empresarios

Pedro Sánchez, aparentemente, ten unha saúde de ferro tras todos os acontecementos que están a suceder, que lle afectan directamente como presidente do Goberno. Non hai día que non teña un ou máis sobresaltos. Esta situación será a tónica que vai ter ao longo do que dure a lexislatura. É a lexislatura do Dragón Kan. Así que o presidente do goberno debe coidar moito.

Hai un refrán popular que agora non se utiliza demasiado pero que é moi gráfico “Eramos pouco e pariu a avoa”. Se as dúas mulleres de Podemos xa non forman parte do Goberno e parecía que a unión con Sumar sería moito máis tranquila, agora vén Yolanda Díaz e tenta marcar perfil propio. Quizais porque as eleccións galegas están aí e as europeas ao virar a esquina, coas enquisas que non lles son moi favorables. Así que, polo menos até despois dos dous comicios Sumar seguirá dando guerra. Despois xa se verá. No entanto, Pedro Sánchez ten aí aos seus “socios de conveniencia” para que en cada ocasión que queira aprobar algo, pásenlle a factura, moi alta, por certo.

O mesmo día en que o presidente Sánchez reuníase en Davos cos empresarios para tentar “limar “asperezas e tentar reconciliar con eles, a vicepresidenta segunda do seu Goberno e líder de Sumar botáballe unha man - ao pescozo?-  anunciando que “toca falar dos salarios que perciben os altos directivos das empresas”. Segundo Díaz a sociedade española - consultouna?- non quere que un directivo cobre 14.000 euros ao mes. Unhas declaracións que no empresariado interprétanse como un intervencionismo excesivo que é máis propio de países con réximes autoritarios. Ten que topar o Goberno os salarios nas empresas privadas? É evidente que non.

Yolanda Díaz tenlle teima aos empresarios, non só nótaselle, senón que o manifesta coas súas accións .O pacto do SMI fíxoo só cos sindicatos. Mentres os representantes dos traballadores pedían unha subida do 4%, e os empresarios apostaban por un 3%, ante a negativa da CEOE, ela para chafarle a guitarra, impuxo o 5% de subida. Para esa decisión, nin sequera consultou ao comité de expertos que designou para que lle asesorasen sobre o SMI. Ela está por encima de todos, considera aos empresarios como os inimigos dos traballadores, cando son xeradores de emprego, de riqueza. É consciente de que está no século XXI?. Dicía Foucault que “non hai gloria no castigar”.

Imaxínome a cara que puxera Pedro Sánchez ao coñecer a ayudita da súa vicepresidenta, Yolanda Díaz, coa súa proposta de entrar de cheo nesa materia que só corresponde ás empresas. Proporá tamén que se baixen os salarios -con dietas, gastos de representación, etc.- ás súas señorías e eurodiputados? Seguro que non. O intervencionismo e os salvadores da patria, sexan de calquera ideoloxía, son un insulto á intelixencia e á liberdade.

Así que presidente Sánchez, non le arriendo as ganancias coa tropa que ten ao seu lado e arredores: Sumar, Podemos, ERC, Junts, Bildu… que en cada momento lle porán pedras nas rodas e outros lle pasarán a factura e si non, como di Jordi Turull: “Colorín colorado… esta historia acabouse”.