Pere Aragonés terá orzamentos pronto, hai cambio de cromos

 Illa está a interpretar un papel nada agradable ao que ten que pór boa cara e de cando en vez soltar algunha para que non se diga. Sabe os custos que están a ter os acordos de Sánchez, Non as ten todas consigo. Pasou de ser un posible gañador e posible presidente da Generalitat de Catalunya a esperar que os votantes non cambien de idea

Pere Aragonés, presidente da Generalitat de Catalunya, está nervioso. Os orzamentos para este ano non están aínda aprobados. Os partidos da oposición, que son todos nestes momentos - veremos dentro duns días-, ponlles pegas para votalos, especialmente Junts.  A CUP,  pola súa banda, ábrese a negocialos, pero con condicións: non á o Hard Rock, non á B-40 ou non á ampliación do Aeroporto Josep Tarradellas-o Prat. Case nada é o que piden os cupaires.

Pola súa banda ao PSC, diga o que diga o seu líder, Salvador Illa - “non haberá cambios de cromos”, afirma- non quedará máis remedio que finalmente claudicar e votar que si, a pesar de que nos orzamentos do 2023 o goberno de Aragonés non cumpriu as promesas realizadas a Illa para apoialos. Que sucede con en Comú Podem? Que fará o mesmo que o PSC, votalos. Son as contrapartidas que deben dar para que ERC apoie no Congreso os tres decretos que se terán que aprobar este mércores, que son as primeiras propostas desta lexislatura do Goberno de Sánchez, no que os comúns forman parte do goberno. É o intercambio de cromos, si ou si.

Pere Aragonés terá os seus orzamentos, será máis pronto que tarde, por moito que PSC e En Comú Podem fáganse de rogar.  Coñecedor da situación, o presidente da Generalitat xa mantivo reunións - outros tamén- coas dúas formacións. Con Junts os problemas de entendemento son moitos, ademais da loita que teñen para ver quen consegue máis cousas de Sánchez por dicir si no Congreso, e de demostrar que eles son os auténticos defensores de Catalunya. Esperan que Sánchez autorice un referendo “pactado”? Polo menos publicamente iso din. É unha situación moi perigosa, pouco transparente e de mercadeo puro e duro.

Se os orzamentos da Generalitat salguen adiante, Aragonés poderá respirar tranquilo: concluirá a lexislatura e chegará ao 2025 co mandato terminado e convocatoria de eleccións. Todo un logro tendo en conta que desde hai uns anos sempre se adiantaron os comicios en Catalunya. Conseguirao? Creo que si, aínda que en política, as matemáticas non son exactas, senón que dependen doutras variantes. Así é a política e os que a fan. Dicía Séneca que “a fidelidade que foi comprada con diñeiro pode ser vencida polo diñeiro”.

Como este mércores  no Congreso téñense que retratar todos os partidos - algúns está claro o que votarán- o PP estallo pensado e poida que nalgún do tres abstéñase. As cousas estarán un pouco máis claras e servirá de mostra do que pode suceder en Catalunya, onde o PSC está preso do seu partido “irmán” o PSOE.  Salvador Illa está a interpretar un papel nada agradable ao que ten que pór boa cara e de cando en vez soltar algunha para que non se diga. Sabe os custos que están a ter os acordos de Sánchez, Non as ten todas consigo. Pasou de ser un posible gañador e posible presidente da Generalitat de Catalunya a esperar que os votantes non cambien de idea. Xa non serve o medo de Vox, a situación cambiou. De todos os xeitos, o que hoxe é branco, mañá pode ser gris ou marrón. “Cando a batalla se recrudece, apróbase a lealdade do soldado”, dicía Lutero.