Pedro Sánchez recibe carbón de Puigdemont e os seus amigos

Xa avisaron cando terminaron as negociacións dos dous partidos ”só é un pacto de investidura: orzamentos e aprobación doutros decretos ou leis, hai que gañarllos un a un”. Quen non o entendeu foi porque non quixo.

Din que as persoas - nenos xeralmente- que se portaron mal, os Reis Meigos de Oriente tráenlles carbón e non os agasallos que pediron nas súas longas e ilusionadas cartas que escribiron coa esperanza de ser compracidos. Este venres de ilusión case todos esperan vivir a noite máis longa e máxica que é o cinco de xaneiro, na que os protagonistas se irán pronto a durmir coa esperanza de que a noite pase rapidamente para gozar cos agasallos dos seus soños.

Mentres isto sucede coa infancia, a algúns adultos xa lles trouxeron carbón e unha preocupación nada máis empezar o ano. Esa persoa é Pedro Sánchez, presidente do Goberno, quen recibiu o primeiro pau na fronte de Junts - Puigdemont- ao comunicarlle que o seu grupo votará en contra do tres reais decretos que o goberno ten pensado levar ao pleno do próximo mércores. Tres decretos: a prórroga neste 2024 dunha parte do paquete anticrisis, o decreto ómnibus que tan pouco gusta aos peóns de Puigdemont e o terceiro, que fai referencia ao Ministerio de Traballo e que desgusta tamén aos posconvergentes porque segundo eles invaden competencias da Generalitat e aí están eles cos seus votos para impedilo. Son a chave do castelo e como tal a utilizan como mellor lles conveña a eles, non á cidadanía.

Segundo os interlocutores de Junts, o decreto sobre Xustiza pon en perigo a aplicación da amnistía aos procesados polo procés e claro, iso non llo poden permitir. Xa avisaron cando terminaron as negociacións dos dous partidos ”só é un pacto de investidura: orzamentos e aprobación doutros decretos ou leis, hai que gañarllos un a un”. Quen non o entendeu foi porque non quixo. Os deputados de Puigdemont teñen que sacar máis rédito ao seu apoio ao Goberno. Deben marcar terreo propio respecto de ERC. Son os máis en grao sumo e os seus obxectivos: a volta de Puigdemont e conseguir o sorpasso aos republicanos para demostrar que eles son os auténticos, os xenuínos defendendo a independencia de Catalunya

Ante esta postura, o dócil secretario de organización do PSOE, Santos Cerdán, moveuse rapidamente co seu interlocutor, Jordi Turrull, co que por certo se entende ben. De momento Junts mantense na mesma postura de non votar a favor. Farán o mesmo que Vox? Claro que até o mércores as posturas poden cambiar e onde se dixo que era negro,  despois será branco, un branco nuclear. 

Cando Sánchez relaxouse porque as dúas ministras Belarra e Montero xa non estaban no Goberno e pensando que os sobresaltos deixarían de estar presentes case a diario no Goberno veñen os de Puigdemont e case á mesma velocidade que as podemitas, móntanlle un número cando menos espérao. O presidente Sánchez debe coidar a súa saúde para que un día destes non teña un susto. O pobre non gana para desgustos. El é novo e pode con todos os envites.

Moitos vían vir o que está a suceder cos seus socios, nada fiables por outra banda, pero iso de estar en Moncloa é unha adición que nubla os sentidos até do máis pintado. Diso de pintar sabe moito don Pedro quen ten a súa asesora particular para iso das maquillaxes e laca especial nese tupé do que non se move nin un pelo, será polo si ou polo non.

O que é evidente que estes Reis Meigos – Puigdemont, Nogueras e Belarra- o único que lle van a traer a Pedro Sánchez, este cinco de xaneiro é un saco cheo de carbón porque non se portou ben co tres, segundo manifestan eles, e non llo van a perdoar.  Dicía Rafael Alberti que “eu arroxeiche do meu corpo, eu, cun carbón ardendo. Vaiche”.