“Os aniversarios son tan bos como pontes para o futuro”, dicía Jacques Chirac. Este 6 de decembro, é o Día da Constitución, unha celebración moi importante polo que significa para a cidadanía. A Carta Magna cumpre 45 anos de vida. Algúns pensarán que a esa idade ése vella, outros en cambio falan dunha certa madurez. Chamala vella, antiga, desfasada é descoñecer o que significa, como se elaborou e como se pasou dunha ditadura a unha democracia sen derramar sangue. Todo un logro importante, aínda que non sempre se valore.

Archivo - Constitución Española en Braille — Arquivo - Constitución Española en Braille

Hai individuos que adoitan dicir que eles non a votaron, que por tanto non senten representados, e que hai que modificala. Hai tantas cousas que non se votaron que modificalas todas é tarefa imposible. O que está ben se deixa, o que está mal de modifica, así de sinxelo.

A Constitución Española do 78 foi votada nunha xornada de liberdade, de consenso, de sentir que a opinión da xente tíñase en conta, servía para algo tan transcendental Por fin despois de tantos anos poder votar o futuro, en liberdade, paz, en consenso! Ademais foi a única Constitución que foi referendada polo pobo. Non foi fácil, pero foi posible levar a cabo o soño de tantas e tantas persoas.

Chegar a contar coa Carta Magna non foi un camiño de rosas, con todo, había vontade de chegar a elaborar un texto no que todos estivesen de acordo. Iso supuxo unha gran xenerosidade por parte dos partidos políticos daquela etapa. Todos fixeron renuncias ideolóxicas, o que estaba en xogo era o suficientemente importante como para antepor o ben común do país por encima dos seus intereses partidistas. A renuncia, xenerosidade, o diálogo e o respecto cara ao que non pensa igual fixo posible que o sete relatores da constitución, en 29 sesións e durante cinco meses, fosen capaces de redactar o contido da mesma - á que se lle considera como o centro do sistema político e do ordenamento xurídico de España-. Nela asíntanse as demais normas, os dereitos fundamentais e as liberdades públicas, os principios de actuación dos poderes públicos e a organización institucional e territorial do Estado.

O respecto á letra e o espírito da Constitución é algo que non se debe esquecer. Hai moitos sacrificios individuais e colectivos que se atopan detrás dela. Un exemplo da altura política daquelas formacións políticas da época, un exemplo que deberían seguir os políticos contemporáneos.

As novas xeracións queren cambios, non senten representados. Cambios naqueles aspectos que é necesario cambiar, si, pero cambiar por cambiar, non. O debate sobre a modificación é algo que vén de hai un tempo. Entrar nese debate político agora levará entrar nunha discusión que derivará en crispación, enfrontamento, dos que temos xa demasiado. A situación política é a que é e as palabras consenso, diálogo , xenerosidade e pactos que tanto valor tiñan no 77 voaron, non existen. Consecuentemente non se conseguirá a unanimidade, senón a discrepancia, a intransigencia, a pelexa pola pelexa.

O que hai que insistir é en que a Constitución se aplique e cúmprase. Hai encaixe nela para satisfacer determinadas peticións que son necesarias. Este é un país de branco ou negro, de impulsos, e valora pouco o que fixeron outros. Con eses precedentes as cousas pintan mal.

Na actualidade, cando se cumpren 45 anos, un 75% da poboación sente satisfeita coa Constitución. Iso quere dicir algo. Feliz aniversario, e boa saúde no presente e sobre todo no futuro, que 45 anos non son nada!