La Cumbre do Clima no país do petróleo e o gas, todo un paradoxo

Son moitos os intereses que hai en xogo e cada un tenta salvar o seu territorio, especialmente no referente aos seus negocios, á súa economía.

Hai xa algún tempo que o clima está a cambiar. Os efectos son palpables e cada vez máis evidentes con consecuencias catastróficas. Non pasa unha semana que os efectos do cambio climático non aparezan: choivas torrenciais, inundacións, terremotos, tsunamis. Vémolo, bastantes sófreno, especialmente os máis pobres.

Vénnos á memoria a fábula do pastor mentireiro e o seu xa coñecida frase: que vén o lobo! Non fai falta describir todo o episodio do sucedido, é ben coñecido por todos. O mesmo ocorreu co cambio climático. Voces autorizadas facía xa uns cantos anos que viñan denunciándoo, poucos as escoitaron, mesmo os tacharon de tolos, até fai ben pouco, cando o evidente non se podía tapar máis ou enganar á xente.

Os mandatarios mundiais adóitanse reunir en conferencias mundiais para falar do tema e as achegas que debe facer cada país para combater o que xa chegou, que non é ningunha broma, senón algo moi serio. Non sempre os resultados dos conclaves son os esperados. Son moitos os intereses que hai en xogo e cada un tenta salvar o seu territorio, especialmente no referente aos seus negocios, á súa economía.

Este xoves iniciábase nos Emiratos Árabes Unidos, concretamente na cidade de Dubái o Cume do Clima anual da ONU, a COP 28. A rareza ou contradición do cume é a elección do escenario, Dubái, que preside a mesma sendo unha de as” terras mundiais” do petróleo e o gas, cando un dos obxectivos da cumbe para combater o cambio climático é eliminar o uso dos combustibles fósiles. O 29 % dos ingresos de Dubai dependen do petróleo e o gas, - sorprendente, non?  Claro que, se se aplica a letrilla do enxeñoso escritor do século de Ouro español, Francisco de Quevedo, entenderase mellor. “Poderoso cabaleiro é don diñeiro”, non fai falta explicar nada máis. Os petrodólares acalan voces e conciencias. No entanto, sempre hai quixotes dispostos a loitar contra eles.

No acto inaugural, o secretario Xeral da ONU, António Guterres, incidía nos combustibles fósiles e na necesidade de desengancharse deles se se queren evitar os devastadores efectos do quecemento global. Guterres propuxo a eliminación gradual dos combustibles ;“Non podemos salvar un planeta en chamas cunha mangueira de combustibles fósiles”, apostila o secretario xeral da ONU.

A proposta de España, igual que a europea, ten tres obxectivos: triplicar a capacidade de xeración de enerxías renovables, dobrar os obxectivos de eficiencia enerxética esta mesma época e pór fin á produción e consumo combustibles fósiles para enerxía. España ten un papel moi importante dado que ostenta a presidencia da UE.

Os debates do cume non van ser un camiño fácil, os países máis dependentes dos combustibles fósiles non van aceptar a proposta que xurdan, vailles a súa economía. Impórtalles ben pouco o que poida sucederlles aos seus cidadáns e por suposto ao resto do mundo. Entre os países máis contaminantes atópanse Chinesa e a India, que ademais do petróleo, non son os únicos que teñen tamén unha gran dependencia do carbón.

A factura do cambio climático non é igual para todos. Chegou primeiro ás poboacións máis pobres. O 1% máis rico do planeta emite a mesma cantidade de carbono que o 66% da poboación mundial, toda unha barbaridade Poderase introducir no texto que xurda das deliberacións algunha promesa de reducir os combustibles fósiles? Se non non se consegue, o cume pode terminar nun documento descafeinado. Seguro que algunha boa noticia sairá do conclave dos poderosos, como a posta en marcha do fondo de perdas e danos para compensar ás zonas máis vulnerables polos efectos do cambio climático, dos que non son responsables, e adoita ocorrer nas zonas máis pobres.  Os fondos serán xestionados polo Banco Mundial. A segunda parte deste  proxecto é a dotación económica que deben achegar todos os países, pero tamén as multinacionais . Ese será outro dos problemas que terán que resolver o máis rapidamente posible. É a obrigación de todos.

Como aínda quedan algunhas xornadas, con todos os inconvenientes aos que se enfrontan, sería un gran erro - van uns cantos- do cume dos  poderosos, a pesar dos petrodólares, non chegar a un texto de consenso . Non facelo sería un fracaso máis do cume , van outros máis do anteriores… “Poderoso Cabaleiro é don diñeiro”, que dicía Quevedo.