Agora resulta que as manifestacións contra a amnistía celebradas en moitas cidades españolas, especialmente as que veñen celebrando en Madrid- diante da sede do PSOE-, máis os pronunciamientos en contra de xuíces e xuristas, entre outros, serviron para acelerar o acordo entre o #PSOE e Junts – mellor dito, Puigdemont, que ao final se saíu coa súa-. O expresident sabía que esta era a súa última oportunidade para volver a Catalunya e se a deixaba escapar posiblemente non tería outra, pero queda claro que o fixo “pensando no pobo de Catalunya”. Que parte do pobo? A súa.

Fotonoticia 20231109174640 1920 (1) — O presidente do Goberno, Pedro Sánchez @ep

O acordo alcanzado este xoves constata que se satisfixeron as peticións demandadas polo fuxido Puigdemont. Incluso o relato do texto asinado por Santos Cerdán, secretario de organización dos socialistas, e Jordi Turull, secretario xeral de Junts parece escrito da man dos independentistas, onde o victimismo segue sendo o dominador do relato. Falan das profundas diverxencias que viviron que desembocaron nun “conflito”, e esquecéronse dos cataláns non independentistas que sufriron os efectos do procés, que non foron poucos. Para eles, esa parte da cidadanía non son cataláns, son botiflers, despréndese.

Suponse que a próxima semana coñecerase o documento final que recolle as peticións tanto de ERC como as de Junts. Pero de momento xa se sabe que haberá amnistía - cando se aprobe a lei que entrará en horas no Congreso-; condonación da débeda; Catalunya recoñecida como nación e minoría nacional; preparación dun referendo; mediador internacional; a cesión do 100% dos tributos que se pagan en Catalunya; representación diplomática internacional de Catalunya; traspaso de proximidade de Renfe; retirada do Exército, Policía Nacional, Garda Civil?; e traspaso das propiedades do Estado, incluída a comisaría de Vía Laietana. Isto é o que se coñece até agora, falta coñecer, en aras da transparencia, a letra pequena do acordo.

Todos estes logros dos independentistas son grazas aos sete deputados que teñen cada un dos partidos, ERC 7 e Junts outros 7. Pero é que, ademais, as dúas formacións van marcar a axenda política do novo Goberno que se constituirá a próxima semana ao contar Pedro Sánchez cos votos necesarios para iso.

Resultan curiosas a xogada realizadas polos partidos políticos, especialmente PSOE, ERC e Junts - está á espera de facelo- de consultar ás súas bases se aproban o pacto para a investidura de Pedro Sánchez, sen cuestionar ás súas bases pola amnistía e as concesións. A consulta deberían facela a todos os que votaron o 23J, sería o democrático. O PSOE con 172.600 militantes acudiron a votar o 63,4%, é dicir 94.602. Dos cales dixeron si un 87,13% que son 94.602 militantes. No PSC, cun censo de 7.909, a participación foi dun 61,6%, é dicir 4.824. Deles 4100 dixeron que si.

En ERC, onde tamén realizaron consulta ás súas bases, son 8.464 afiliados cunha participación do 43,61%, é dicir, votaron 3.639 persoas, das cales deron o seu apoio 3.239.

Se revisamos as votacións do tres partidos nas eleccións do 23-J, as cifras falan por si soas. O PSOE foi votado por 7.760.970 cidadáns; o PSC conseguiu 1.200.000 votos; e ERC, 462.883 votos.

Pero neste país, os votantes non contan á hora de tomar decisións que afectan a todos. Só contan os militantes á corrente de pago, que teñen dereito a votar unha decisión tan importante que afecta a toda a sociedade, ao país enteiro. É lamentable que, sumando os votos de #ERC, PSOE e PSC - votos dos seus militantes- resulta que 101.941 persoas decidiron apoiar o acordo cos independentistas, a amnistía e todo o demais, pasando tamén dos outros millóns de españois que votaron a outros partidos, pero que merecen tamén ter en conta a súa opinión.

A firma do acordo deste xoves marcou un antes e un despois na política, na sociedade e demostra que os políticos din unha cousa e fan a contraria. Puigdemont na súa comparecencia, sen preguntas, deixou claro que os socialista bendixeron “” os acontecementos penosos e ilegale , que se lles perdoa todo o que fixeron, até o desvío de diñeiro dos cidadáns constitucionalistas para empregalo no procés. Que lle recoñeceron que a xustiza non é para eles.

Creo que non tiveron en conta dous feitos moi graves que terán consecuencias, políticas , sociais e xudiciais: Puigdemont non pediu perdón, non recoñeceu os feitos tan graves que sucederon, non renunciou a nada, segundo as súas palabras, e que Pedro Sánchez por sete votos vendeu a democracia e meteu no seu caixón a constitución, a máis diso que levou ao PSOE a unha situación tremendamente grave.

Algúns dos que viven da política e teñen cargos moi importantes toman á xente por idiotas cando falan de que este acordo axudará á convivencia en Catalunya e España De verdade que llo creen? O que fixo é todo o contrario, fracturar á sociedade e enfrontala polos agravios comparativos.